“Nianang adlawa, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon, balion nako ang yugo gikan sa ilang liog, ug bugtoon nako ang ilang mga gapos ug ang mga langyaw dili na maghimong ulipon kanila.
Ang Ginoo maluoy kang Jacob, ug pilion na usab niya ang Israel, ug ipahiluna sila sa ilang kaugalingong yuta, ug ang mga langyaw makigtipon kanila ug motipon sila sa balay ni Jacob.
nga pamatyon nako ang Asirianhon diha sa akong yuta, ug ibabaw sa akong kabukiran tumban nako siya; ang iyang yugo matangtang gikan kanila ug ang iyang palas-anon makuha gikan sa ilang mga abaga.”
“Kay sa kanhing panahon gibali nimo ang imong yugo ug gibugto ang imong mga gapos ug ikaw miingon, ‘Dili ako moalagad.’ Kay sa matag habog nga bungtod, ug ilalom sa matag lunhaw nga kahoy ikaw miyukbo sama sa usa ka babayeng nagbaligya sa iyang dungog.
Kay daghang mga nasod ug gamhanang mga hari nga mangulipon usab kanila, ug panimaslan nako sila sumala sa ilang mga buhat ug sa mga buhat sa ilang mga kamot.”
Ang tanang mga nasod mag-alagad kaniya ug sa iyang anak, ug sa anak sa iyang anak, hangtod nga moabot ang panahon sa iyang kaugalingong yuta; unya daghang mga nasod ug gamhanang mga hari ang mag-ulipon kaniya.
Dad-on usab nako pagbalik nganhi niining dapita si Jeconias nga anak ni Jehoiakim, ang hari sa Juda, ug ang tanang mga binihag sa Juda nga miadto sa Babilonia, nag-ingon ang Ginoo, kay akong balion ang yugo sa hari sa Babilonia.”
Didto sa Tehapnehes ang adlaw mongiob, sa diha nga bunggoon nako ang yugo sa Ehipto ug ang iyang mapagarbohong gahom matapos; siya matabonan sa panganod ug ang iyang mga anak nga babaye mangabihag.
Ang kahoy sa kapatagan mohatag sa iyang bunga ug ang yuta mohatag sa iyang abot. Sila magpuyo nga layo sa kakuyaw diha sa ilang yuta, ug sila makaila nga ako mao ang Ginoo sa diha nga balion na nako ang mga babag sa ilang yugo, ug luwason sila gikan sa kamot niadtong nag-ulipon kanila.