masuko ba siya hangtod sa kahangtoran? Mapungot ba siya hangtod sa kataposan?’ Tan-awa, ikaw misulti, apan imong nabuhat ang tanang daotan nga imong mahimo.”
Karon ania sa akong kasingkasing ang paghimo ug usa ka kasabotan uban sa Ginoo, ang Dios sa Israel, aron ang iyang bangis nga kasuko mahanaw gikan kanato.
Lakaw, ug isangyaw kining mga pulonga ngadto sa amihanan, ug ingna, ‘Balik, maluibon nga Israel, nag-ingon ang Ginoo. Dili ako motan-aw kanimo nga masuk-anon kay ako maluluy-on man, nag-ingon ang Ginoo; dili ako masuko hangtod sa kahangtoran.
Ako nagtagad ug namati, apan wala sila magsulti sa matarong; walay tawo nga naghinulsol sa iyang pagkadaotan nga nag-ingon, ‘Unsa bay akong nabuhat?’ Ang matag usa nagpadayon sa iyang kaugalingong dalan, sama sa kabayo nga nagdagan paingon sa gubat.
Alaot kadtong naglaraw ug kadaotan ug nagbuhat sa daotan diha sa ilang mga higdaanan! Sa pagkabuntag, sila magbuhat niini, tungod kay kini anaa sa gahom sa ilang kamot.
Ang ilang mga kamot anaa sa kadaotan, aron sa pagbuhat niini nga makugihon; ang pangulo ug ang maghuhukom nangayo ug suborno, ug ang tawong gamhanan nagpahayag sa daotang tinguha sa iyang kalag, sa ingon gilangkob nila kini.