nga nag-ingon, ‘Ako magbuhat ug dako nga balay nga may dagkong lawak sa itaas,’ ug magbutang ug mga bintana niini, may kisami nga cedro ug pintalan kini ug lutong pula.
ang hari miingon kang Natan nga propeta, “Tan-awa karon, ako nagpuyo sa usa ka balay nga binuhat sa cedro, apan ang sudlanan sa kasabotan sa Dios nagpuyo sa usa ka tolda.”
Ug ang kinadak-ang bahin iyang gipalinyahan ug sipres ug gisapawan kini ug lunsay nga bulawan ug nagbuhat siya ug mga palmera ug mga kadena diha niini.
Apan iyang gipadayon ang pagkamakihilawason. Nakita niya ang mga lalaki nga gihulagway diha sa bungbong, ang mga larawan sa mga Caldeanhon nga gipasundayag sa lubos pula,
ug ang hari miingon, “Dili ba kini mao ang bantogang Babilonia nga akong gitukod ingon nga harianong puluy-anan pinaagi sa akong dakong gahom ug alang sa dungog sa akong pagkahalangdon?”
Ang Ginoong Dios nanumpa sa iyang kaugalingon, nag-ingon ang Ginoo, ang Dios sa mga panon, “Ako nagdumot sa garbo ni Jacob, ug nagdumot sa iyang mga salipdanan; ug itugyan nako ang siyudad ug ang tanan nga anaa niini.”
Kon ang Edom moingon, “Kami nalaglag na apan tukoron namo pag-usab ang nagun-ob,” ang Ginoo sa mga panon moingon, “Mahimong tukoron nila apan akong lumpagon hangtod nga tawgon sila nga daotan nga nasod, ang katawhan nga gikaligutgotan sa Ginoo hangtod sa kahangtoran.”