Gikan usab didto ikaw mobiya nga ang imong mga kamot ibabaw sa imong ulo, kay ang Ginoo nagsalikway niadtong imong gisaligan ug dili ikaw mouswag pinaagi kanila.
Unya si David miingon kang Uria, “Pabilin usab dinhi niining adlawa ug ugma palakton ko ikaw.” Busa si Uria nagpabilin sa Jerusalem niadtong adlawa ug sa sunod nga adlaw.
Ug si Tamar nagbutang ug abo sa iyang ulo, ug gigisi niya ang bisti nga taas nga iyang gisul-ob ug iyang gibutang ang iyang kamot sa iyang ulo ug milakaw nga naghilak pag-ayo.
Tan-awa, ang Dios maoy nangulo kanamo ug ang iyang mga pari uban ang mga trumpeta sa gubat aron sa pagpatingog sa tawag sa pagpakiggubat kaninyo. O mga anak sa Israel, ayaw pakig-away batok sa Ginoo, ang Dios sa inyong mga katigulangan, kay dili kamo magmauswagon.”
Walay laing mahimo gawas sa pagduko uban sa mga binilanggo, ug mangapukan uban sa mga gipamatay. Bisan pa niining tanan ang iyang kasuko wala mapuypoy ug ang iyang kamot gibakyaw gihapon.
Unya ang inyong kasabotan uban sa kamatayon papason, ug ang inyong gikauyonan uban sa Sheol dili molungtad, sa diha nga ang naghaguros nga bunal moagi na, kamo hampakon niini.
Ang iyang mga halangdon nagsugo sa ilang mga sulugoon sa pagkuha ug tubig; nangadto sila sa mga tigomanan sa tubig, wala sila makakita ug tubig, sila mibalik nga walay sulod ang ilang mga sudlanan; sila nangaulaw ug nangalibog ug nagpandong sa ilang mga ulo.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Isulat kining tawhana ingon nga walay anak, usa ka tawo nga dili mouswag sa iyang mga adlaw; kay walay usa sa iyang kaliwat nga mouswag diha sa paglingkod sa trono ni David, ug sa pagmando pag-usab diha sa Juda.”
ug dad-on niya si Zedekias ngadto sa Babilonia ug didto magpabilin siya hangtod nga ako moduaw kaniya, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ikaw makig-away sa mga Caldeanhon dili ikaw molampos’?”