Busa itugot, O Ginoo, kon wala ako magpakiluoy kanimo alang sa ilang kaayohan, kon wala ako maghangyo kanimo alang sa kaaway panahon sa kasamok ug panahon sa kaguol!
Bisan pa ug ang makasasala nagbuhat ug daotan sa makagatos ug nagpalugway sa iyang kinabuhi, apan sa pagkatinuod ako nasayod nga may kaayohan alang niadtong may kahadlok sa Dios, kay sila nahadlok sa iyang atubangan;
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
“Pagpakisayod sa Ginoo alang kanamo kay si Nabucodonosor nga hari sa Babilonia nakiggubat batok kanamo; basin pa ug ang Ginoo maghimo kanamo sumala sa tanan niyang mga kahibulongang buhat ug magpasibog kaniya gikan kanamo.”
si Hari Zedekias mipakuha kaniya ug gidawat siya. Ang hari mihilom pagpangutana kaniya diha sa iyang balay ug miingon, “Aduna bay pulong gikan sa Ginoo?” Si Jeremias miingon, “Aduna.” Unya miingon siya, “Itugyan ikaw ngadto sa kamot sa hari sa Babilonia.”
Unya si Hari Zedekias nagpadala kang Jehukal nga anak ni Selemias ug kang Zefanias nga pari nga anak ni Maasias ngadto kang Jeremias nga propeta, nga nag-ingon, “Pag-ampo alang kanamo ngadto sa Ginoo nga atong Dios.”
Unya si Hari Zedekias mipakuha kang Jeremias nga propeta ug gidawat kini sa ikatulong ganghaan nga diha sa Templo sa Ginoo. Ang hari miingon kang Jeremias, “Mangutana ako kanimo ug usa ka butang, ayaw pagtago ug bisan unsa gikan kanako.”
ug sila miingon kang Jeremias nga propeta, “Himoa nga ang among pangamuyo moabot sa imong atubangan, ug pag-ampo alang kanamo ngadto sa Ginoo nga imong Dios, alang niining tanan nga nahibilin kay kami diyotay lamang nga nahibilin gikan sa daghan, ingon nga ang imong mga mata nakakita kanamo,