Bisan pa ug gihugasan nimo ang imong kaugalingon ug lehiya ug gigamitan ug daghang sabon, ang mansa sa imong kasal-anan anaa pa gihapon sa akong atubangan, nag-ingon ang Ginoong Dios.
Kawang lamang ang akong paghampak sa inyong mga anak, wala nila dawata ang pagsaway; ang inyong kaugalingong espada maoy milamoy sa inyong mga propeta, sama sa usa ka manunukob nga liyon.
“Kay ang akong katawhan mga buangbuang, wala sila makaila kanako; sila hungog nga mga anak, ug wala silay mga salabotan. Sila mga batid sa pagbuhat ug kadaotan, apan sa pagbuhat ug maayo sila walay kahibalo.”
O Ginoo, wala ba magtan-aw sa kamatuoran ang imong mga mata? Ikaw naghampak kanila apan wala sila mobati ug kasubo; ikaw nag-ut-ot kanila apan sila nagdumili sa pagdawat sa pagsaway. Ilang gihimo nga ang ilang mga nawong gahi pa kay sa bato; nagdumili sila sa paghinulsol.
Ang matag usa naglimbong sa iyang silingan, ug walay misulti sa matuod; ilang gitudloan ang ilang dila sa pagsulti ug mga bakak ug sila nagbuhat ug kasal-anan ug luya sa paghinulsol.
Sa gisugilon kini kang Saul, nagpadala siya ug laing mga sinugo ug sila usab nagpropesiya. Ug si Saul nagpadala na usab sa ikatulong higayon ug sila nagpropesiya usab.