naglapas ug naglimod sa Ginoo, ug mibiya gikan sa pagsunod sa among Dios, nagsulti ug pagpanglupig ug pagsupil, naghunahuna ug nagsulti ug mga pulong nga bakak gikan sa kasingkasing.
Ang mga liyon nagngulob batok kaniya, nangugulob sila pag-ayo. Ilang gihimo nga awaaw ang iyang yuta; ang iyang mga siyudad nangagun-ob, walay nagpuyo.
Sa diha nga nagpadayon siya sa pagkamakihilawason sa dayag gayod ug nagpagarbo sa iyang pagkahubo, mitalikod ako nga may kasilag kaniya, sama sa akong pagtalikod sa iyang igsoon.
Ang tanan nilang pagkadaotan atua sa Gilgal; didto nagsugod ako sa pagdumot kanila. Tungod sa pagkadaotan sa ilang mga binuhatan hinginlan nako sila gikan sa akong balay. Dili na ako mahigugma kanila; ang tanan nilang mga pangulo mga masupilon.
Ang Ginoong Dios nanumpa sa iyang kaugalingon, nag-ingon ang Ginoo, ang Dios sa mga panon, “Ako nagdumot sa garbo ni Jacob, ug nagdumot sa iyang mga salipdanan; ug itugyan nako ang siyudad ug ang tanan nga anaa niini.”
Apan nakigbatok kamo sa akong katawhan ingon nga kaaway; gilangkat ninyo ang kupo gikan kanila nga malinawon, gikan niadtong mga tawo nga adunay pagsalig nga walay hunahuna sa gubat.