Unya ang mga siyudad sa Juda ug ang mga nagpuyo sa Jerusalem mangadto ug magpakitabang sa mga dios nga ilang gihalaran ug insenso apan kini dili makaluwas kanila sa panahon sa ilang kalisod.
“Pagtigom kamo ug panganhi, panuol kamo, kamo nga nasalin sa kanasoran! Sila walay kahibalo, sila nga nagdala sa ilang kahoy nga larawan, ug nagpadayon sa pag-ampo sa usa ka dios nga dili makaluwas.
Ila kining gipas-an, ila kining gidala, gipahimutang nila kini sa iyang dapit, ug kini nagtindog didto; gikan sa iyang dapit kini dili makabalhin. Kon ang tawo mosangpit niini, dili kini motubag, o moluwas kaniya gikan sa iyang kalisdanan.
Apan ang akong katawhan nangalimot kanako, sila nagsunog ug insenso ngadto sa mga mini nga dios; sila nangapandol diha sa ilang mga agianan, sa mga karaang dalan, ug nangadto sa gagmayng mga dalan, dili sa dakong dalan,
Apan hain na ang imong mga dios nga imong gibuhat alang sa imong kaugalingon? Patindoga sila, kon sila makaluwas kanimo sa panahon sa imong kalisod; kay sama kadaghan sa imong mga siyudad ang imong mga dios, O Juda.
Ngano nga gihagit ninyo ako sa pagkasuko pinaagi sa mga buhat sa inyong mga kamot, sa pagsunog ug insenso ngadto sa laing mga dios didto sa yuta sa Ehipto diin miadto kamo aron sa pagpuyo aron ba kamo mahimulag ug mahimong usa ka tunglo ug usa ka pagtamay sa taliwala sa tanang mga nasod sa yuta?
nga nagkaon sa tambok sa ilang mga halad, ug miinom sa bino sa ilang halad nga ilimnon? Patindoga sila ug patabanga kaninyo, himoa sila nga inyong panalipod!