Apan ang Ginoo miingon kanako, “Ayaw pag-ingon, ‘Ako usa lamang ka batan-on’; kay ngadto sa tanan nga akong paadtoan kanimo moadto ikaw, ug bisan unsa nga akong isugo kanimo isulti nimo.
Ug karon, O Ginoo nga akong Dios, gihimo nimo ang imong sulugoon nga hari puli kang David nga akong amahan, bisan ug ako usa lamang ka gamay nga bata, wala ako mahibalo kon unsaon paggula o pagsulod.
“Mao kini ang giingon sa Ginoo: Tindog sa hawanan sa balay sa Ginoo, ug isulti ngadto sa tanang mga siyudad sa Juda nga nanganhi aron sa pagsimba sulod sa balay sa Ginoo ang tanang mga pulong nga gisugo nako kanimo nga isulti kanila; ayaw sayloi bisan usa ka pulong.
Sa dihang nahuman si Jeremias pagsulti ngadto sa tibuok katawhan sa tanang mga pulong sa Ginoo nga ilang Dios, nga niini gipadala siya sa Ginoo nga ilang Dios ngadto kanila,
Apan sa diha nga ako makigsulti kanimo, ablihan nako ang imong baba ug ikaw moingon kanila, ‘Kini mao ang giingon sa Ginoong Dios.’ Siya nga mamati, papamatia siya, ug siya nga magdumili sa pagpamati, padumilia siya, kay sila usa ka panimalay nga masupilon.
Ug ang Dios miadto kang Balaam sa pagkagabii ug miingon kaniya, “Kon manganhi ang mga tawo sa pagtawag kanimo, tindog ug uban kanila, apan ang isugo lamang nako kanimo maoy imong buhaton!”
Si Balaam miingon kang Balak, “Ania ako karon mianhi kanimo! Aduna ba akoy gahom karon sa pagsulti ug bisan unsa? Ang pulong nga ibutang sa Dios sa akong baba, kana maoy akong isulti.”