Apan si Moises miingon sa Ginoo, “Ang katawhan sa Israel wala mamati kanako busa unsaon man usab sa Paraon pagpamati kanako nga ako dili man maayong manulti?”
Unya miingon ako, “Alaot ako! Kay ako nawala; tungod kay ako usa ka tawo nga hugaw ug mga ngabil; ug ako nagpuyo taliwala sa mga tawo nga hugaw ug mga ngabil; kay ang akong mga mata nakakita sa Hari, ang Ginoo sa mga panon!”
Unya ako miingon, “Ah, Ginoong Dios, tan-awa, ang mga propeta nag-ingon kanila, ‘Dili kamo makakita sa espada, o makasinati ug gutom, apan hatagan ko kamo ug matuod nga kalinaw niining dapita.’ ”
‘O Ginoong Dios! Ikaw mao ang nagbuhat sa langit ug sa yuta pinaagi sa imong dakong gahom ug pinaagi sa tinuy-od nimong mga bukton! Walay bisan unsa nga lisod kaayo alang kanimo,
Unya ako miingon, “Ah, Ginoong Dios, sa pagkatinuod gilimbongan gayod nimo kining katawhan ug ang Jerusalem, nga nag-ingon, ‘Kini magmaayo alang kaninyo,’ apan diay ang espada milagbas ngadto sa ila gayong kinabuhi.”
Unya miingon ako, “Ah Ginoong Dios! Tan-awa, wala pa gayod nako mahugawi ang akong kaugalingon, kay gikan sa akong pagkabatan-on hangtod karon wala ako makakaon nianang namatay sa iyang kaugalingon o sa gikuniskunis sa mga mananap o may misulod sa akong baba nga hugaw nga unod.”
ug miingon kaniya, “Dagan, sultihi kining batan-ong lalaki, ‘Ang Jerusalem puy-an sama sa kabalangayan nga walay mga kuta, tungod sa panon sa mga tawo ug sa kahayopan didto.