Sa diha nga ang mga sanga niini mangalaya, kini mangaputol; ang mga babaye manganhi ug magdaob niini. Kay kini usa ka katawhan nga walay salabotan; busa siya nga nagbuhat kanila dili maluoy kanila, ug siya nga maoy nag-umol kanila dili mopakita ug kaluoy kanila.
Aduna silay lira ug alpa, tambor, plawta ug bino sa ilang mga kasaulogan, apan wala nila panumbalinga ang mga buhat sa Ginoo o makita ang gihimo sa iyang mga kamot.
Busa ang akong katawhan gibihag tungod sa kakulang sa kahibalo; ang ilang halangdong mga tawo nangamatay sa gutom, ug ang ilang panon sa katawhan nag-antos tungod sa kauhaw.
Ang mga iro dako ug kaon, sila dili gayod matagbaw. Ang mga tigbantay sa karnero usab walay panabot; sila misimang ngadto sa kaugalingon nilang mga dalan, ang matag usa sa iyang kaugalingong kaayohan, ang usa ug ang tanan.
Ang matag tawo hungog ug walay kahibalo; ang matag tigsalsal ug bulawan gipakaulawan pinaagi sa iyang mga diosdios; kay ang iyang mga nga larawan kabakakan, ug walay gininhawa diha kanila.
“Kay ang akong katawhan mga buangbuang, wala sila makaila kanako; sila hungog nga mga anak, ug wala silay mga salabotan. Sila mga batid sa pagbuhat ug kadaotan, apan sa pagbuhat ug maayo sila walay kahibalo.”
“Ang akong katawhan mga karnero nga nangawala; ang ilang mga tigbantay maoy nagpasaag kanila, nag-abog kanila ngadto sa kabukiran; gikan sa bukid ngadto sa bungtod sila nangadto, sila nalimot sa ilang pahulayanan.
Bisan ang talabon sa kalangitan nahibalo sa iyang mga panahon; ug ang tukmo, ang sayaw ug ang lapay nagbantay sa panahon sa ilang pag-abot; apan ang akong katawhan wala mahibalo sa tulumanon sa Ginoo.
“Pagkamasakiton gayod sa imong kasingkasing, nag-ingon ang Ginoong Dios, kay gibuhat nimo kining tanang mga butang, ang buhat sa usa ka walay ulaw nga bigaon.
Ang tibuok Israel nakalapas sa imong balaod ug mitipas, nagdumili sa pagtuman sa imong tingog. Ug ang tunglo ug panumpa nga gisulat diha sa Balaod ni Moises nga alagad sa Dios gibubo nganhi kanamo tungod kay nakasala man kami batok kaniya.
Sa diha nga ang usa ka tawo makabati sa pulong mahitungod sa gingharian ug dili siya makasabot niini, ang daotan motungha ug mosakmit sa gikasabod diha sa iyang kasingkasing. Kini mao ang nahisabod diha sa daplin sa dalan.
Ug kay wala man nila hunahunaa nga kinahanglan ang pagbaton ug kahibalo sa Dios, ang Dios mitugyan kanila ngadto sa salawayong panghunahuna, sa pagbuhat sa mga butang nga dili angay.
Gituyo nila pagbaliwala kining butanga nga pinaagi sa pulong sa Dios ang kalangitan diha na sa dugayng panahon ug usa ka yuta ang naumol gikan sa tubig ug pinaagi sa tubig,