Luwasa ako, gikan sa bangis nga espada ug luwasa ako gikan sa kamot sa mga langyaw, nga ang mga baba nagsulti ug bakak, ug nga ang tuong kamot mao ang tuong kamot sa kabakakan.
Ang inyong bag-ong pagsubang sa mga bulan ug ang inyong gitakda nga mga kasaulogan gikaligutgotan sa akong kalag; nangahimo sila nga kabug-at alang kanako, gikapoyan na ako sa pagpas-an niini.
Ikaw wala makadungog, ikaw wala mahibalo, gikan pa kaniadto ang imong dalunggan wala maablihi. Kay ako nasayod nga ikaw magbudhi gayod, ug gitawag nga usa ka masupilon gikan pa sa pagkahimugso.
naglapas ug naglimod sa Ginoo, ug mibiya gikan sa pagsunod sa among Dios, nagsulti ug pagpanglupig ug pagsupil, naghunahuna ug nagsulti ug mga pulong nga bakak gikan sa kasingkasing.
Busa sultihi sila, Mao kini ang giingon sa Ginoong Dios: Walay usa sa akong mga pulong nga langayon pa, hinuon ang pulong nga akong gisulti himoon gayod, nag-ingon ang Ginoong Dios.”
Taposon nako ang tanan niyang kalipay, ang iyang mga kasaulogan, ang iyang mga bag-ong subang sa bulan, ang iyang mga adlawng igpapahulay, ug ang tanan niyang mga tinakdang kasaulogan.
Alaot sila, kay sila nahisalaag gikan kanako! Ang kalaglagan alang kanila kay sila misupil batok kanako! Lukaton unta nako sila, apan sila nagsulti ug bakak batok kanako.