Kay ang Jerusalem nalumpag na, ug ang Juda napukan na; kay ang ilang pagpamulong ug ang ilang mga buhat batok sa Ginoo, naghagit sa iyang mahimayaong presensiya.
Ang ilang pagdapig nagsaksi batok kanila; gipasundayag nila ang ilang sala sama sa Sodoma, wala nila kini taboni. Alaot sila! kay nagdala sila ug daotan sa ilang kaugalingon.
Ang tanan nga nagbuhat ug mga larawan walay hinungdan, ug ang mga butang nga ilang gikalipayan dili magpulos; ang ilang mga saksi dili makakita o makaila, nga tungod niana sila maulawan.
Kay ang among mga kalapasan gipadaghan sa imong atubangan, ug ang among mga sala nagpamatuod batok kanamo, kay ang mga kalapasan ania uban kanamo, ug kami nakaila sa among mga kasal-anan:
“Bisan ang among mga kasal-anan nagpamatuod batok kanamo, pagbuhat, O Ginoo, tungod ug alang sa imong ngalan; kay kami mibalik sa among naandan sa makadaghan, kami nakasala batok kanimo.
Ang imong pagkadaotan maoy magpanton kanimo, ug ang imong pagbalik sa pagpakasala magbadlong kanimo. Hibaloi ug tan-awa nga daotan ug pait kini alang kanimo ang pagbiya nimo sa Ginoo nga imong Dios; ang pagkahadlok kanako wala diha kanimo, nag-ingon ang Ginoong Dios sa mga panon.
Dad-a ang inyong mga pulong, ug balik ngadto sa Ginoo; ingna siya, “Kuhaa ang tanang kasal-anan; dawata ang maayo ug among ihatag ang bunga sa among mga ngabil.
Kay ako mahisama sa liyon alang sa Ephraim, ug sama sa batan-ong liyon alang sa balay sa Juda. Ako gayod mokuniskunis ug mobiya, ako mobihag ug walay bisan kinsa nga makaluwas.
Ang Israel nalimot sa iyang Magbubuhat ug nagtukod ug mga palasyo; ug ang Juda nagpadaghan sa mga siyudad nga kinutaan, apan magpadala ako ug kalayo nganha sa iyang mga siyudad, ug kini maglamoy sa mga salipdanan niini.
Ug siya miingon kaniya, ‘Daotan nga sulugoon, pinaagi sa kaugalingon nimong sulti hukman ko ikaw! Nahibalo ka man diay unta nga ako higpit nga pagkatawo nga nagkuha sa dili nako binutang ug nag-ani sa dili nako pinugas,