Ug si Cain misulti kang Abel nga iyang igsoon, “Mangadto kita sa patag.” Ug sa didto na sila sa patag, si Cain mihasmag batok kang Abel nga iyang igsoon, ug gipatay niya siya.
Ang yuta nahugawan pinaagi sa mga nagpuyo niini, tungod kay ilang gilapas ang mga balaod, gisupak ang mga lagda, giguba ang kasabotan nga walay kataposan.
Pamatia kini, O balay ni Jacob nga gitawag sa ngalan ni Israel, ug gikan sa kaliwat ni Juda nga nanumpa tungod sa ngalan sa Ginoo, ug nag-ila sa Dios sa Israel, apan dili diha sa kamatuoran o sa pagkamatarong.
Ingon nga bag-o kanunay ang tubig sa atabay, gibag-o usab niya kanunay ang iyang pagkadaotan; ang kabangis ug pagpanglaglag nabati diha kaniya; ang balatian ug mga samad anaa kanunay sa akong atubangan.
Kamo nagdaro sa kasal-anan, kamo nag-ani sa kadaotan, gikaon ninyo ang bunga sa kabakakan. Kay nagsalig kamo diha sa inyong mga karwahi ug sa kadaghan sa inyong mga manggugubat,
Sila naglitok ug kawang nga mga pulong; uban sa walay pulos nga panumpa, sila naghimo ug kasabotan; busa ang paghukom moturok sama sa makahilo nga sagbot diha sa mga tudling sa darohan.
Ang Ephraim nagpalibot kanako sa kabakakan, ug ang balay sa Israel sa limbong; apan ang Juda naglakaw pa uban sa Dios, ug nagmatinumanon ngadto sa Balaan.
Ang Efraim naghatag ug hilabihan nga pagpasuko, busa ang iyang Ginoo magbilin sa sala sa dugo nganha kaniya ug magpabalik nganha kaniya sa iyang kaulawan.
Ingon nga ang mga tulisan naghulat sa usa ka tawo, ang mga pari usab naghiusa, nagpatay diha sa dalan paingon sa Sekem, Oo, sila naghimo ug hilabihan ka daotan.
Sa diha nga ipahiuli na nako ang maayong kahimtang sa akong katawhan, sa diha nga ayohon unta nako ang Israel, ang kasal-anan sa Efraim nabutyag, ug ang mga daotang binuhatan sa Samaria; kay sila namakak, ang kawatan nanglungkab, ug ang mga tulisan nanulis sa gawas.
Silang tanan mga mananapaw; sila sama sa usa ka hudno nga giinit, nga ang mga tigluto mihunong sa pagpasiga sa kalayo, gikan sa pagmasa, hangtod nga kini mitubo.
Pamatia kini, kamo nga mga pangulo sa balay ni Jacob ug mga tigmando sa balay ni Israel, nga nagsalikway sa hustisya ug nagtuis sa tibuok nga buhat sa kaangayan,
Ang tawo nga diosnon nahanaw gikan sa yuta, ug walay usa nga matarong taliwala sa mga tawo; silang tanan nangatang alang sa dugo, ang matag usa kanila nag-ayam sa iyang igsoon pinaagi sa pukot.
Unya miingon siya kanako, “Kini mao ang tunglo nga moabot sa ibabaw sa tibuok nga yuta. Kay ang tanan nga mangawat puohon diha sa usa ka palid sumala niini ug ang tanan nga manumpa ug bakak puohon sumala niini.
“Mao kini ang gisulti sa Ginoo sa mga panon: Ipahamtang ang matuod nga paghukom, ug ipakita ang pagkamaayo ug kaluoy, ang matag usa ngadto sa iyang igsoon.
aron nga diha kaninyo paninglon ang tanang dugo sa mga matarong nga miagas diha sa yuta sukad pa sa dugo ni Abel nga walay sala hangtod sa dugo ni Zacarias nga anak ni Barakias nga inyong gipatay diha sa taliwala sa balaang dapit ug sa halaran.
Kinsa ba sa mga propeta ang wala lutosa sa inyong mga katigulangan? Ug ilang gipamatay ang mga nagpropesiya mahitungod sa pag-anhi sa Matarong nga inyo karong gibudhian ug gipatay,
“ ‘Ayaw gamita sa walay pulos ang ngalan sa Ginoo nga inyong Dios kay ang Ginoo dili mag-isip nga walay sala kaniya nga naggamit sa iyang ngalan sa walay pulos.
Ug akong nakita ang babaye nga nahubog sa dugo sa mga balaan ug sa dugo sa mga gipamatay nga mga saksi ni Jesus. Sa akong pagkakita kaniya dako kaayo ang akong kahibulong.