Pamatia ang pulong sa Ginoo, katawhan sa Israel, kay ang Ginoo adunay pakigbangi sa mga nagpuyo sa yuta. Walay pagkamatinumanon o kaayo o pag-ila sa Dios diha sa yuta.
Ug si Micaias miingon, “Busa pamatia ang pulong sa Ginoo: Akong nakita ang Ginoo nga naglingkod sa iyang trono ug ang tanang panon sa langit nagtindog tupad kaniya sa iyang tuo ug sa iyang wala.
“Dali ngari, maghusay kita, nag-ingon ang Ginoo; bisan ug ang inyong mga sala pula kaayo, himoon kining puti kaayo, bisan pa ug kini lutong pula, kini mahimong sama sa puting balhibo sa karnero.
Duol kamo, O mga nasod, aron sa pagpamati, ug pamati, O mga katawhan! Papamatia ang yuta ug ang tanan nga nakapuno niini, ang kalibotan, ug ang tanan nga gikan niini.
Walay nangaliyupo nga minatarong, walay naghangyo nga matinud-anon; sila nagsalig sa kakawangan ug nagsulti ug mga bakak, sila nagsamkon ug daotan ug nanganak ug kasal-anan.
Sila wala mahibalo sa dalan sa pakigdait, ug walay hustisya diha sa ilang mga agaianan; sila naghimo sa ilang mga dalan nga likoliko, walay naglakaw niini nga nakaila ug pakigdait.
Pamatia ang pulong sa Ginoo, kamo nga nagkurog tungod sa iyang pulong: “Ang inyong kaigsoonan nga nagdumot kaninyo, ug nagsalikway kaninyo tungod sa akong ngalan nag-ingon, ‘Ipahimaya ang Ginoo, aron makita namo ang inyong kalipay’; apan sila mao ang pakaulawan.
Kay ako nagpasidaan sa inyong mga katigulangan sa dihang gidala ko kamo gikan sa yuta sa Ehipto, nagpadayon ako sa pagpasidaan kanila nga nag-ingon, Tumana ang akong tingog.
Ikaw mag-ingon, ‘Pamatia ninyo ang pulong sa Ginoo, O mga hari sa Juda ug mga lumulupyo sa Jerusalem. Mao kini ang giingon sa Ginoo sa mga panon, ang Dios sa Israel: Ako magpadala ug kadaot niining dapita, aron ang mga dalunggan sa matag usa nga makadungog niini mogilok.
Ang kaguliyang modangat bisan pa ngadto sa kinatumyan sa yuta, kay ang Ginoo adunay isudya batok sa mga nasod; siya mosulod ngadto sa paghukom sa tanang unod, ug ang mga daotan iyang ibutang sa espada, nag-ingon ang Ginoo.’
“Kay ang akong katawhan mga buangbuang, wala sila makaila kanako; sila hungog nga mga anak, ug wala silay mga salabotan. Sila mga batid sa pagbuhat ug kadaotan, apan sa pagbuhat ug maayo sila walay kahibalo.”
Tungod niini ang yuta magsubo, ug ang kalangitan sa ibabaw mahimong itom; kay ako misulti niini, ako nagtinguha niini; wala ako magbasol, o motalikod gikan niini.”
“Kay gikan sa labing gamay ngadto sa labing dako kanila, ang matag usa hakog sa dili matarong nga ganansiya; ug gikan sa propeta ngadto sa pari, ang matag usa nanglimbong.
Ug imong isulti kanila, ‘Kini mao ang nasod nga wala motuman sa tingog sa Ginoo nga ilang Dios, ug wala modawat ug pagpanton; ang kamatuoran nawagtang; gipahimulag kini gikan sa ilang mga ngabil.
Pamatia, O mga kababayen-an, ang pulong sa Ginoo, ipadawat sa inyong mga igdulungog ang pulong sa iyang baba; tudloi sa pagbangutan ang inyong mga anak nga babaye, ug awit sa lubong sa matag silingan niya.
Ilang gibawog ang ilang mga dila sama sa pana; ang kabakakan ug dili ang kamatuoran maoy nalig-on diha sa yuta; kay sila nagpadulong gikan sa kadaotan ngadto sa kadaotan, ug sila wala makaila kanako, nag-ingon ang Ginoo.
Pamatia kini, O mga pari! Tagda, O balay sa Israel! Paminawa, O balay sa hari! Kay ang paghukom mahitungod kaninyo; kay kamo nahimong lit-ag sa Mispa, ug pukot nga gibukhad didto sa Tabor.
Ang ilang mga binuhatan wala magtugot kanila sa pagbalik ngadto sa ilang Dios Kay ang espiritu sa pagkamakihilawason anaa sa sulod nila, ug sila wala makaila sa Ginoo.
Pamatia kini, kamong mga tigulang nga katawhan pamati kamong tanan nga nagpuyo sa yuta! Nahitabo ba ang ingon niining butanga sa inyong mga adlaw o sa mga adlaw sa inyong mga katigulangan?
Pamatia kining pulong nga gisulti sa Ginoo batok kaninyo, O katawhan sa Israel, batok sa tibuok nga panimalay nga akong gikuha gikan sa yuta sa Ehipto:
Pamati kamo, mga kabukiran, sa pagpakigbangi sa Ginoo, ug kamo nga malig-ong mga patukoranan sa kalibotan; kay ang Ginoo adunay pagpakigbangi sa iyang katawhan, ug siya makigbisog sa Israel.
Apan wala kamo makaila kaniya; ako nakaila kaniya. Kon nag-ingon pa ako nga ako wala makaila kaniya, bakakon unta ako sama kaninyo. Apan ako nakaila kaniya ug nagtuman sa iyang pulong.
Ug kay wala man nila hunahunaa nga kinahanglan ang pagbaton ug kahibalo sa Dios, ang Dios mitugyan kanila ngadto sa salawayong panghunahuna, sa pagbuhat sa mga butang nga dili angay.
Ang adunay igdulungog kinahanglan nga magpatalinghog sa sulti sa Espiritu ngadto sa mga iglesia. Siya nga magmadaogon, dili maunsa sa ikaduhang kamatayon.’