Ang Ephraim nagpalibot kanako sa kabakakan, ug ang balay sa Israel sa limbong; apan ang Juda naglakaw pa uban sa Dios, ug nagmatinumanon ngadto sa Balaan.
Ug ang Ginoo miingon, “Tungod kay kini nga katawhan nagpaduol kanako pinaagi sa ilang baba ug nagpasidungog kanako pinaagi sa ilang mga ngabil, apan gipalayo nila ang ilang kasingkasing gikan kanako, ug ang ilang kahadlok kanako usa ka sugo sa mga tawo nga naandang gitudlo;
Siya nagkaon sa mga abo; usa ka linimbongan nga kasingkasing nakapahisalaag kaniya, ug siya dili makaluwas sa iyang kalag o makaingon, “Wala bay bakak sa akong tuo nga kamot?”
Kamo nagdaro sa kasal-anan, kamo nag-ani sa kadaotan, gikaon ninyo ang bunga sa kabakakan. Kay nagsalig kamo diha sa inyong mga karwahi ug sa kadaghan sa inyong mga manggugubat,
Ang Efraim nagdakop sa hangin ug naggukod sa hangin sa silangan sa tibuok adlaw; sila nagpadaghan sa kabakakan ug sa kabangis; sila nakigsabot sa Asiria, ug ang lana gidala ngadto sa Ehipto.
Bisan ug ikaw nagbaligya sa imong dungog, O Israel, ayaw itugot nga ang Juda magpakasala. Ayaw kamo pangadto sa Gilgal o manungas kamo sa Bet-aven, ug ayaw kamo panumpa, “Ingon nga ang Ginoo buhi.”
Sila midangop sa Baal, sila sama sa malimbongong pana; ang ilang mga pangulo mangapukan pinaagi sa espada, tungod sa pagkamayubiton sa ilang dila. Kini mao ang ilang kaulawan didto sa yuta sa Ehipto.
Wala ba kamo masayod nga ang mga balaan maghukom man unya sa kalibotan? Ug kon ang kalibotan hukman ninyo, dili ba diay kamo takos sa paghusay sa gagmay nga mga panagsumpaki?
Ang magmadaogon tugotan nako sa paglingkod sa akong trono uban kanako, ingon nga ako usab nagmadaogon ug milingkod uban sa akong Amahan diha sa iyang trono.