Ug ang Ginoo miingon kaniya, “Tawga ang iyang ngalan ug Jesreel, kay sa mubong panahon akong silotan ang balay ni Jehu tungod sa dugo ni Jesreel ug akong taposon ang gingharian sa balay sa Israel.
Si Ahab may 70 ka anak nga lalaki didto sa Samaria. Busa si Jehu misulat ug mipadala niini ngadto sa Samaria, ngadto sa mga namunoan sa Jesreel, sa mga kadagkoan ug kanila nga nagmatuto sa mga anak ni Ahab, nga nag-ingon,
Ug sa pag-abot niya sa Samaria, iyang gipatay ang tanan nga nahibilin sa mga kaliwat ni Ahab sa Samaria, hangtod nga napuo gayod sila, sumala sa pulong sa Ginoo nga iyang gipamulong kang Elias.
Sa mga adlaw ni Peka nga hari sa Israel, si Tiglath-pileser nga hari sa Asiria, miabot ug mikuha sa Ijon, sa Abel-bet-Maaca, sa Janoa, sa Kedes, sa Hasor, sa Gilead, sa Galilea ug sa tibuok yuta sa Neftali. Ug gidala niya ang katawhan ingon nga bihag ngadto sa Asiria.
Busa ang Ginoo gayod maoy maghatag kaninyo ug usa ka ilhanan. Tan-awa, ang usa ka batan-ong babaye magsamkon, ug manganak ug usa ka batang lalaki, ug tawgon ang iyang ngalan ug Emmanuel.
Ug ako miadto sa usa ka propeta nga babaye ug siya nagsamkon, ug nanganak ug usa ka bata nga lalaki. Unya miingon ang Ginoo kanako, “Tawga ang iyang ngalan nga Maher-shalal-has-bas;
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Sa pagkaugma, sa dihang gibuhian ni Pasur si Jeremias gikan sa bilanggoan, si Jeremias miingon kaniya, “Ang Ginoo wala magtawag sa imong ngalan nga Pasur, kondili Kalisangan sa tanang dapit.
Busa mao kini ang giingon sa Ginoo, ang Dios sa Israel, mahitungod sa mga tigbantay nga nag-atiman sa akong katawhan: “Inyong gipatibulaag ang akong panon ug giabog sila, ug wala kamo magtagad kanila. Busa, ako magtagad kaninyo tungod sa daotan ninyong mga buhat, nag-ingon ang Ginoo.
Nakita niya nga alang sa tanang pagpanapaw niadtong maluibon nga Israel, gipalakaw ko siya uban sa sulat sa pakigbulag. Apan ang iyang malinglahong igsoon nga Juda wala mahadlok, hinuon siya usab miadto ug nagkighilawas.
Kini sila mibukas sa iyang pagkahubo, gikuha ang iyang mga anak nga lalaki ug ang iyang mga anak nga babaye. Ug siya gipatay nila sa espada ug siya nahimong sanglitanan sa mga babaye sa diha nga gipahamtang ang silot kaniya.
Ug siya nagsamkon pag-usab ug nanganak ug usa ka babaye. Unya ang Ginoo miingon kaniya, “Tawga ang iyang ngalan nga Loruhama, kay ako dili na maluoy sa balay sa Israel, sa pagpasaylo gayod kanila.
Silotan nako siya tungod sa mga adlaw sa mga Baal nga alang niini nagsunog siya ug insenso ug nagdayandayan sa iyang kaugalingon pinaagi sa iyang ariyos ug sa alahas ug miapas sa iyang mga hinigugma ug nalimot kanako, nag-ingon ang Ginoo.
Tan-awa, ang mga mata sa Ginoong Dios nagtan-aw sa makasasala nga gingharian, ug laglagon nako kini gikan sa yuta; hinuon dili nako laglagon sa hingpit ang balay ni Jacob,” nag-ingon ang Ginoo.
Apan ang anghel miingon kaniya, “Ayaw kahadlok, Zacarias, kay ang imong pag-ampo gidungog, ug si Elisabet nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki alang kanimo, ug nganlan nimo siya ug Juan.
Gidala niya siya ngadto kang Jesus. Ug si Jesus mitan-aw kaniya ug miingon, “Ikaw si Simon nga anak ni Juan. Tawgon na ikaw ug Cefas” (nga sa ato pa, Pedro).