Sa iyang kamot dihay binukhad nga usa ka gamayng basahon nga linukot. Ug ang iyang tuo nga tiil diha sa dagat, ug ang iyang wala nga tiil diha niya itunob sa yuta,
Pinaagi sa mga buhat nga makalilisang, ikaw magtubag kanamo uban ang pagluwas, O Dios sa among kaluwasan, nga mao ang paglaom sa tanang kinatumyan sa yuta, ug sa layong kadagatan;
Tungod niini sila mahadlok sa ngalan sa Ginoo gikan sa kasadpan, ug sa iyang himaya gikan sa sidlakan; kay siya moanhi sama sa magbaha nga suba, nga gihuyop sa hangin sa Ginoo.
Ug akong nakita sa diha nga ang Nating Karnero mibukas sa usa sa pito ka silyo, ug nadungog nako ang usa sa upat ka buhing binuhat nga nag-ingon sa tingog nga daw dalugdog, “Duol ngari!”