Ug ang salampati mibalik kaniya sa pagkilomkilom, ug tan-awa, nagtangag kini ug usa ka dahon sa olibo nga bag-ong gikutlo. Busa si Noe nahibalo nga ang mga tubig mihubas na sa ibabaw sa yuta.
Isulti unya kini nianang adlawa, “Tan-awa, kini mao ang atong Dios; kita naghulat kaniya aron siya magluwas kanato. Kini mao ang Ginoo, kita naghulat kaniya; magmaya kita ug maglipay diha sa iyang pagluwas.”
Tungod niini ang Ginoo maghulat aron siya magmaluluy-on kaninyo; busa bayawon niya ang iyang kaugalingon aron siya adunay kaluoy kaninyo. Kay ang Ginoong Dios sa hustisya; bulahan ang tanan nga nagpaabot kaniya.
“Biyai ninyo ang mga siyudad, ug pamuyo kamo sa pangpang, O mga lumulupyo sa Moab! Pagpakasama kamo sa salampati nga nagsalag sa kadaplinan sa baba sa pangpang.
Kay sa gihapon ang panan-awon nagpaabot sa panahon niini; kini nagdali paingon sa kataposan, dili kini mamakak. Kon daw dugay kini, paabota kini; moabot gayod kini, dili kini maglangay.