Ang sitro dili mobiya gikan kang Juda, o ang baston sa tigmando gikan sa taliwala sa iyang mga tiil, hangtod nga siya nga tag-iya niini moabot ug maiya ang pagkamasinugtanon sa mga katawhan.
Ug ang imong balay ug ang imong gingharian himoong lig-on hangtod sa kahangtoran sa imong atubangan; ang imong trono lig-onon hangtod sa kahangtoran.’ ”
Nianang adlawa ang gamot ni Jesse magtindog ingon nga usa ka bandila sa mga katawhan. Kaniya mangita ang mga nasod, ug ang iyang puluy-anan mahimong mahimayaon.
Mahitabo sa ulahing mga adlaw nga ang bukid sa balay sa Ginoo ipahiluna ingon nga kinahabogan sa kabukiran, ug ituboy ibabaw sa kabungtoran; ug ang tanang kanasoran mag-ambahan ngadto kaniya.
Tan-awa, ang akong sulugoon, nga akong gipataas, akong pinili, nga kaniya ang akong kalag nalipay; ako nagbutang sa akong Espiritu ibabaw kaniya, siya magdala ug hustisya sa mga kanasoran.
Ikiling ang imong igdulungog ug ngari kanako; pamati ug ang imong kalag mabuhi; ug ako magbuhat ug usa ka walay kataposang kasabotan uban kaninyo, ang akong walay paglubad ug kasaligan nga gugma alang kang David.
Tan-awa, ang Ginoo nagmantala ngadto sa kinatumyan sa yuta: Ingna ninyo ang anak nga babaye sa Zion, “Tan-awa ang imong kaluwasan miabot na; tan-awa, ang iyang ganti anaa na kaniya, ug ang balos kaniya anaa sa iyang atubangan.”
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Ang ilang pangulo usa gayod kanila, ang ilang tigmando maggikan sa taliwala nila; paduolon nako siya, ug siya moduol kanako, kay kinsa ba kining mangahas sa pagduol kanako? nag-ingon ang Ginoo.
isalikway gayod nako ang kaliwat ni Jacob ug ni David nga akong alagad ug dili magpili ug usa sa iyang kaliwat aron sa pagmando sa kaliwat ni Abraham, ni Isaac ug ni Jacob. Kay ibalik nako ang ilang maayong kahimtang ug kaluy-an nako sila.”
Ang kinalig-onan nga sanga niini nahimong sitro sa tigmando; kini mituybo taliwala sa labong nga mga sanga; kini nakita tungod sa gitas-on niini uban sa labong nga mga sanga niini.
Ug ang kalayo migula gikan sa sanga niini, kini milamoy sa mga sanga ug bunga niini, nga tungod niini walay lig-ong sanga nga nahibilin, walay sitro alang sa tigmando. Kini usa ka pagbangutan ug kini alang sa pagbangutan.
Usa ka guba, usa ka guba, himoon nako kini nga guba. Wala na gani unyay makita niini hangtod moabot siya nga may katungod niini ug ihatag nako kini kaniya.
Busa hibaloi ug sabta, nga gikan sa paggula sa pulong sa pagpasig-uli ug sa pagtukod sa Jerusalem ngadto sa pag-abot sa dinihogan, usa ka pangulo, adunay pito ka pito ka tuig. Ug sa 62 ka pito ka tuig tukoron kini pag-usab uban ang hawan nga dapit ug ang kanal, apan diha sa samok nga panahon.
Ang Ephraim nagpalibot kanako sa kabakakan, ug ang balay sa Israel sa limbong; apan ang Juda naglakaw pa uban sa Dios, ug nagmatinumanon ngadto sa Balaan.
ug uyogon nako ang tanang mga nasod aron ang mga bahandi sa tanang mga nasod moabot ug pun-on nako sa himaya kining balaya, nag-ingon ang Ginoo sa mga panon.
Latason niya ang dagat sa kalisdanan, ug dag-on ang mga balod sa dagat, ug ang tanang kahiladman sa Nilo mangahubas. Ang garbo sa Asiria hugnoon, ug ang sitro sa Ehipto mahanaw.
Ug daghang mga nasod ang magtipon ngadto sa Ginoo nianang adlawa, ug mahimo nga akong katawhan, ug ako mopuyo sa taliwala nimo, ug ikaw makaila nga ang Ginoo sa mga panon maoy nagsugo kanako nganhi kanimo.
Ang atabay nga gikalot sa mga pangulo, gipaladman kini sa mga kadagkoan sa katawhan, pinaagi sa baston ug sa ilang mga sungkod.” Ug gikan sa kamingawan mipadayon sila ngadto sa Matana,
nakita nako siya apan dili karon; nasud-ong nako siya, apan dili sa duol— adunay bituon nga moabot gikan kang Jacob, ug usa ka sitro motindog gikan sa Israel, ug magdugmok sa mga utlanan sa Moab, ug maglaglag sa tanang mga anak ni Set.
Samtang nagsulti pa siya, dihay usa ka silaw nga panganod nga mitabon kanila ug gikan sa panganod dihay usa ka tingog nga nag-ingon, “Mao kini ang akong Anak nga pinalangga, diha kaniya nalipay ako, pamati kaniya.”
Ug ang mga panon sa katawhan nga nag-una ug nagsunod kaniya naninggit nga nag-ingon, “Hosanna, sa Anak ni David! Dalaygon ang mianhi sa ngalan sa Ginoo! Hosanna sa kahitas-an!”
Ug diha sa iyang atubangan tigomon ang tanang kanasoran ug iyang lainon ang usa gikan sa usa, sama nga ang tigbantay sa mga hayop maglain sa mga karnero gikan sa mga kanding.
Ug si Pilato miingon kanila, “Dad-a ninyo siya ug hukmi siya pinasubay sa inyong balaod.” Ang mga Judio miingon kaniya, “Wala itugot kanamo sa balaod ang pagpatay ug tawo.”
Tungod niini si Pilato naninguha sa pagbuhi kaniya apan ang mga Judio naninggit nga nag-ingon, “Kon imong buhian kining tawhana, dili ikaw higala ni Cesar. Ang tanan nga magpakahari nakigbatok kang Cesar.”
Apan sila naninggit nga nag-ingon, “Ipalayo siya, ipalayo siya, ilansang siya sa krus!” Si Pilato miingon kanila, “Ilansang ba diay nako sa krus ang inyong Hari?” Ang mga pangulong pari mitubag, “Wala kami hari gawas kang Cesar.”
ug giingnan siya, “Lakaw, panghilam-os didto sa linaw sa Siloam” (nga sa ato pa, Pinadala). Ug siya miadto ug nanghilam-os ug mibalik siya nga nakakita na.
sa inunlan nga migula gikan sa taliwala sa iyang mga tiil ug sa iyang mga anak nga iyang gipanganak kay sila kaonon niya sa tago tungod sa pagkakulang sa tanang mga butang panahon sa pagsulong ug sa kalisod nga gipahamtang kaninyo sa inyong kaaway didto sa inyong mga lungsod.
Unya ang ikapitong anghel mipatingog sa iyang trumpeta, ug sa langit dihay mga kusog nga tingog nga nag-ingon, “Ang gingharian sa kalibotan nahimong gingharian sa atong Ginoo ug sa iyang Cristo, ug siya maghari hangtod sa kahangtoran.”