Human niini si Jose giingnan, “Tan-awa, nasakit ang imong amahan.” Ug iyang gidala uban kaniya ang iyang duha ka anak nga lalaki nga si Manases ug si Efraim.
Ug gisuginlan nako sila mahitungod sa kamot sa akong Dios nga maayo kanako, ingon man sa mga pulong sa hari nga iyang gisulti kanako. Ug sila miingon, “Mangandam kita ug magtukod.” Busa ilang gilig-on ang ilang mga kamot alang sa maayong buhat.
Apan sugoa si Josue ug dasiga ug lig-ona siya kay siya moadto nga mangulo niining katawhan, ug siya magpahiluna kanila sa pagpanag-iya sa yuta nga imong makita.’