Sa diha nga kini balhinon, molambo ba kini? Dili ba malaya kini kon ang hangin sa sidlakan mohuyop niini? Kini malaya diha sa mga tudling diin kini moturok.”
Apan ang paras giibot diha sa kabangis, gisalibay ngadto sa yuta; ang hangin gikan sa silangan mipalaya niini; gikuha ang mga bunga niini; ang lig-ong sanga nalaya; ang kalayo milamoy niini.
Ang Efraim nagdakop sa hangin ug naggukod sa hangin sa silangan sa tibuok adlaw; sila nagpadaghan sa kabakakan ug sa kabangis; sila nakigsabot sa Asiria, ug ang lana gidala ngadto sa Ehipto.
Bisan ug siya mouswag sama sa tanom nga bugang, ang hangin sa silangan, ang hangin sa Ginoo moabot, motungha gikan sa kamingawan; ug ang iyang tubod maughan, ang iyang tuboran magmala; kini magkuha sa bililhong butang gikan sa iyang mga bahandi.
Sa diha nga misidlak na ang adlaw, nag-andam ang Dios ug usa ka init nga hangin sa silangan ug ang adlaw miigo sa ulo ni Jonas nga tungod niana siya naluya ug naghangyo nga mamatay na lamang unta ug siya miingon, “Maayo pa alang kanako nga mamatay kay sa mabuhi.”