Busa ang pangulo sa mga tig-andam ug bino misugilon kang Jose sa iyang damgo ug miingon kaniya, “Sa akong damgo, dihay usa ka punoan sa paras sa akong atubangan.
Ug sa punoan sa paras dihay tulo ka sanga ug sa dihang kini namutot, ang mga bulak niini namuklad, ug ang iyang mga pinungpong nga bunga nahimong mga hinog nga paras.
Ug sila miingon kaniya, “Nagdamgo kaming duha ug walay usa nga makahubad.” Ug si Jose miingon kanila, “Dili ba iya sa Dios ang paghubad sa kahulogan? Palihog isugilon kini kanako.”
“Imong nakita, O hari, ug tan-awa, usa ka dakong larawan. Kining larawan, gamhanan ug hilabihan ka silaw, nagtindog sa imong atubangan ug ang dagway niini makalilisang.
Sa kataposan si Daniel mianhi sa akong atubangan, siya nga ginganlan ug Beltesasar sunod sa ngalan sa akong dios ug kaniya anaa ang espiritu sa mga balaang dios, ug gisugilon nako kaniya ang damgo nga nag-ingon,