Ug sila miingon kaniya, “Nagdamgo kaming duha ug walay usa nga makahubad.” Ug si Jose miingon kanila, “Dili ba iya sa Dios ang paghubad sa kahulogan? Palihog isugilon kini kanako.”
Busa ang pangulo sa mga tig-andam ug bino misugilon kang Jose sa iyang damgo ug miingon kaniya, “Sa akong damgo, dihay usa ka punoan sa paras sa akong atubangan.
Ug sa diha nga sila magsulti kaninyo, “Pagpakisayod niadtong tigpakisayod ug mga espiritu ug sa mga tigsalamangka, nga maghunghong ug magyagubyob,” dili ba ang katawhan adto man mangutana sa ilang Dios? Adto ba sila mangutana sa mga patay tungod ug alang sa mga buhi?
Si Daniel mitubag sa hari, “Walay maalamong tawo, mga tigpanglamat, mga tigsalamangka, o tigpanagna pinaagi sa mga bituon nga makahimo sa pagpadayag ngadto sa hari sa tinago nga iyang gipangayo,
apan adunay usa ka Dios sa langit nga mopadayag sa mga tinago ug siya nagpahibalo kang Hari Nabucodonosor unsa ang mahitabo sa ulahing mga adlaw. Ang imong damgo ug ang mga panan-awon sa imong ulo sa naghigda ikaw sa imong higdaanan mao kini:
Ang hari miingon kang Daniel, “Sa pagkatinuod, ang imong Dios mao ang Dios sa mga dios, ug Ginoo sa mga hari, ug tigpadayag sa mga tinago, kay ikaw nakahimo pagpadayag niining tinago.”
Sa kataposan si Daniel mianhi sa akong atubangan, siya nga ginganlan ug Beltesasar sunod sa ngalan sa akong dios ug kaniya anaa ang espiritu sa mga balaang dios, ug gisugilon nako kaniya ang damgo nga nag-ingon,
Apan ako nakadungog nga ikaw makahatag ug mga hubad ug makasulbad sa mga suliran. Karon kon ikaw makabasa sa sinulat ug makapadayag kanako sa hubad niini, sul-oban ikaw ug mahalong bisti nga tapol ug makaangkon ug kuwentas nga bulawan sa imong liog ug mahimo nga ikatulong tinugyanan sa gingharian.”