Ug sangpita ninyo ang ngalan sa inyong dios ug ako magsangpit sa ngalan sa Ginoo, ug ang Dios nga motubag pinaagi sa kalayo, siya mao ang Dios.” Ug ang tibuok katawhan mitubag, “Maayo kanang pagkasulti.”
Unya ang kalayo sa Ginoo mikunsad, ug misunog sa halad nga sunogon ug sa kahoy ug sa mga bato ug sa abog, ug gihurot pagtilap ang tubig nga diha sa kanal.
Ug si David nagtukod didto ug usa ka halaran alang sa Ginoo, ug naghalad ug mga halad nga sunogon ug mga halad sa pakigdait ug nagtawag sa Ginoo. Ug ang Ginoo mitubag kaniya pinaagi sa kalayo gikan sa langit diha sa halaran sa halad nga sunogon.
Sa dihang nahuman si Solomon sa iyang pag-ampo, may kalayo nga miabot gikan sa langit, ug milamoy sa halad nga sunogon ug sa mga inihaw ug ang himaya sa Ginoo milukop sa Templo.
Unya nakita nako nga ang tanang paghago ug ang tanang kabatid diha sa buhat naggikan sa kasina sa tawo sa iyang isigkatawo. Kini kakawangan usab ug usa lamang ka paggukod sa hangin.
Unya may kalayo nga migula gikan sa atubangan sa Ginoo, ug misunog sa halad nga sunogon ug sa mga tambok nga diha sa ibabaw sa halaran. Ug sa pagkakita sa tibuok nga katawhan niini naninggit sila ug nanghapa.
Ang tanan sa labing maayo nga lana ug ang tanan nga labing maayo gikan sa bino ug ang gikan sa trigo, ang unang abot niadtong ilang gihatag sa Ginoo, akong gihatag kanimo.
Apan ang kamagulangan sa baka o ang kamagulangan sa karnero o ang kamagulangan sa kanding, dili nimo lukaton, balaan kini. Isablig ang dugo niini sa ibabaw sa halaran ug sunoga ang tambok niini ingon nga halad pinaagi sa kalayo, ingon nga usa ka kahumot alang sa Ginoo.
Tungod sa pagtuo si Abel mihalad ngadto sa Dios sa labaw ka maayo nga halad kay sa kang Cain, nga pinaagi niini siya gipamatud-an ingon nga tawong matarong. Ang Dios nagmatuod niini diha sa pagdawat sa iyang mga halad. Apan tungod niini, bisan ug siya patay na, siya nagsulti pa gihapon.
Ug magsimba kaniya ang tanang nagpuyo sa kalibotan, silang tanan nga ang mga ngalan wala masulat sa basahon sa kinabuhi nga iya sa gipatay nga Nating Karnero, sa wala pa mahimo ang tanang butang.
Unya ang anghel sa Ginoo mikab-ot pinaagi sa tumoy sa sungkod nga diha sa iyang kamot ug gitandog ang karne ug ang mga pan nga walay patubo, ug dihay migula nga kalayo gikan sa bato ug milamoy sa karne ug sa mga pan nga walay patubo. Ug ang anghel sa Ginoo nawala gikan sa iyang panan-aw.
Ug si Samuel miingon, “Aduna bay dakong kalipay ang Ginoo diha sa mga halad nga sunogon ug sa mga inihaw kay sa pagtuman sa tingog sa Ginoo? Timan-i, ang pagtuman labaw pang maayo kay sa inihaw, ug ang pagpamati kay sa tambok sa mga laking karnero.