Giabog nimo ako niining adlawa gikan niining yutaa, ug ako matago gikan sa imong atubangan, maglatagaw ug magtagotago ako sa kalibotan ug mahitabo nga si bisan kinsa nga makakita kanako, mopatay kanako.”
Ipaatubang nako ang akong nawong batok kaninyo ug pukanon kamo sa inyong mga kaaway ug ang mga nagdumot kaninyo magmando ibabaw kaninyo ug mangagiw kamo bisan walay maggukod kaninyo.
Ug ang inyong kusog mahago sa walay kapuslanan kay ang inyong yuta dili man mohatag sa abot niini bisan ang mga kahoy sa yuta dili mohatag sa ilang bunga.
Mahitungod sa mga nahabilin kaninyo, luyahon nako ang ilang mga kasingkasing didto sa yuta sa ilang mga kaaway ug ang kinanaas sa usa ka dahon magpakagiw kanila ingon sa usa nga mokagiw gikan sa espada ug mangapukan sila bisan walay maggukod kanila.
kay ang kabuhatan nailalom sa kakawangan, dili tungod sa kaugalingong pagbuot niini, kondili tungod sa pagbuot niya nga mao ang nagpahimutang niini ilalom sa paglaom
“Apan kon kamo dili motuman sa tingog sa Ginoo nga inyong Dios o magbantay sa pagbuhat sa tanan niyang mga sugo ug sa iyang mga lagda nga akong gisugo kaninyo niining adlawa, kining tanang tunglo moabot kaninyo ug modangat kaninyo.