Ug ang Ginoong Dios miingon sa bitin, “Tungod kay ikaw nagbuhat niini, tinunglo ikaw labaw sa tanan nga mga kahayopan ug labaw sa tanan nga ihalas nga mga mananap; pinaagi sa imong tiyan magkamang ikaw, ug magkaon ikaw ug abog sa tanan nga mga adlaw sa imong kinabuhi.
Giabog nimo ako niining adlawa gikan niining yutaa, ug ako matago gikan sa imong atubangan, maglatagaw ug magtagotago ako sa kalibotan ug mahitabo nga si bisan kinsa nga makakita kanako, mopatay kanako.”
ug ginganlan niya siya ug Noe, nga nag-ingon, “Gikan sa yuta nga gitunglo sa Ginoo, kining bataa maoy magdala kanato ug pahulay gikan sa atong buluhaton ug gikan sa pagpangabudlay sa atong mga kamot.”
Kay ang Ginoo moanhi gikan sa iyang dapit aron sa pagsilot sa mga nagpuyo sa yuta tungod sa ilang kasal-anan, ang yuta mopakita sa dugo nga gipaagas diha kaniya, ug dili na motabon sa iyang mga patay.
Kay ang tanan nga nagsalig sa mga buhat sa Balaod nailalom sa tunglo, kay nasulat kini, “Tinunglo ang tanan nga wala magsubay sa tanang nasulat sa basahon sa Balaod aron sa pagtuman niini.”