Niadtong panahona si Abimelek ug si Picol nga pangulo sa iyang kasundalohan miingon kang Abraham, “Ang Dios nag-uban kanimo diha sa tanan nimong gibuhat.
Busa si Jose nakapahimuot sa iyang panan-aw ug siya nag-alagad kaniya ug gihimo siya nga tinugyanan sa iyang balay ug gitugyan kaniya ang tanan niyang katigayonan.
Ug ang Ginoo naghimo sa katawhan nga kahimut-an diha sa panan-aw sa mga Ehiptohanon. Dugang pa, ang tawo nga si Moises bantogan kaayo diha sa yuta sa Ehipto, diha sa panan-aw sa mga alagad sa Paraon ug diha sa panan-aw sa katawhan.
Ug ang Ginoo naghimo sa katawhan sa Israel nga kahimut-an sa atubangan sa mga Ehiptohanon nga sa ingon gihatagan sila kutob sa ilang gipangayo kanila. Niniing paagiha ilang gikuhaan ang mga Ehiptohanon.
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Sa diha nga ikaw molatas sa katubigan ako mag-uban kanimo, ug sa mga kasapaan, kini dili makalapaw kanimo; sa diha nga ikaw maglakaw latas sa kalayo, ikaw dili masunog ug ang kalayo dili maglamoy kanimo.
Ang akong Dios nagpadala sa iyang anghel, ug gitak-om ang baba sa mga liyon, ug sila wala makaunsa kanako tungod kay ako nakita nga walay ikasaway diha sa iyang atubangan ug usab sa imong atubangan. O hari, wala akoy nabuhat nga sayop.”