Nakita nako nga nagbugkos kita ug mga inani didto sa uma, ug ang akong binugkos mitindog ug mituy-od, ug ang inyong mga binugkos mialirong ug miyukbo sa akong binugkos.”
Mag-alagad kanimo ang mga katawhan, ug ang mga nasod mangyukbo kanimo. Mahimo ikaw nga agalon sa imong mga igsoon, ug mangyukbo unta kanimo ang mga anak sa imong inahan. Matinunglo unta ang magtunglo kanimo, ug mapanalanginan ang nagpanalangin kanimo!”
Niadtong panahona si Jose maoy gobernador sa yuta, siya mao ang nagbaligya sa pagkaon ngadto sa tanang katawhan sa yuta. Ug ang mga igsoong lalaki ni Jose nangabot, ug miyukbo atubangan kaniya ug ang ilang mga nawong paatubang sa yuta.
Ug nahinumdom si Jose sa mga damgo nga iyang gidamgo mahitungod kanila ug siya miingon kanila, “Mga tigpaniid kamo, mianhi kamo aron sa pagpaniid unsay kahuyang sa nasod.”
Unya si Juda miduol kaniya ug miingon, “O akong agalon, naghangyo ako kanimo nga pasultihon nimo ako ug usa ka pulong sa mga igdulungog sa akong agalon, ug ayaw papasilaoba ang imong kasuko batok sa imong ulipon kay ikaw sama sa Paraon.
Siya mao ang ulo sa lawas, ang iglesia. Siya mao ang sinugdan, ang panganay gikan sa mga patay, aron nga diha sa tanang mga butang siya mahimong labaw sa tanan.