Apan ang Dios miadto kang Abimelek pinaagi sa damgo sa pagkagabii ug miingon kaniya, “Tan-awa, daw patay na ikaw tungod sa babaye nga imong gikuha, kay siya asawa sa usa ka tawo.”
Sa panahon sa pagpangulag sa mga panon, giyahat nako ang akong mga mata ug nakita nako ang usa ka damgo nga ang mga laking kanding nga mitakmag sa mga panon, mga binadlisan, mga kabang ug may puntikpuntik.
Apan sa pagkakita sa iyang mga igsoon nga ang ilang amahan nagpangga kaniya labaw kay sa tanan niyang mga igsoon, sila nagdumot kaniya ug dili makasulti kaniya sa minaayo.
Ug ang iyang mga igsoon miingon kaniya, “Maghari ba diay ikaw kanamo? Ug magmando ba diay ikaw kanamo?” Ug misamot pa gayod ang ilang pagdumot kaniya tungod sa iyang mga damgo ug sa iyang mga pulong.
Unya usa ka gabii niana, silang duha nagdamgo, ang tig-andam sa bino ug ang panadero nga nabilanggo didto sa bilanggoan, ang matag usa sa iyang damgo ug ang matag damgo may kaugalingong kahulogan.
Ug nahinumdom si Jose sa mga damgo nga iyang gidamgo mahitungod kanila ug siya miingon kanila, “Mga tigpaniid kamo, mianhi kamo aron sa pagpaniid unsay kahuyang sa nasod.”
“Unya mahitabo sa ulahi nga ibubo nako ang akong espiritu sa tanang tawo, ang inyong mga anak nga lalaki ug ang inyong mga anak nga babaye magpropesiya, ang inyong mga tigulang magdamgo ug mga damgo, ug ang inyong mga batan-ong lalaki makakita ug mga panan-awon.
Ug siya miingon, “Pamatia ninyo ang akong mga pulong: Kon adunay usa ka propeta sa taliwala ninyo, ako, ang Ginoo magpakita kaniya sa usa ka panan-awon, ako makigsulti kaniya pinaagi sa usa ka damgo.