Ug si Jacob miingon, “Naghangyo ako kanimo, isulti kanako ang imong ngalan.” Apan siya mitubag, “Nganong nangutana man ikaw sa akong ngalan?” Ug didto gipanalanginan niya siya.
Ang Dios miingon kaniya, “Ang imong ngalan si Jacob, ang imong ngalan dili na tawgon ug Jacob, kondili Israel na ang imong ngalan.” Busa ang iyang ngalan gitawag ug Israel.
Ug si Elias mikuha ug napulo ug duha ka bato, sumala sa gidaghanon sa mga banay sa mga anak ni Jacob, nga kaniya miabot ang pulong sa Ginoo nga nag-ingon, “Israel ang imong ngalan.”
Hangtod niining adlawa sila nagbuhat sumala sa nabatasan kaniadto. Wala sila mahadlok sa Ginoo, wala usab sila magtuman sa mga lagda o sa mga tulumanon o sa balaod o sa kasugoan nga gisugo sa Ginoo sa mga anak ni Jacob nga iyang ginganlan ug Israel.
Kinsa bay nakasaka ngadto sa langit ug nanaog? Kinsa bay nagtigom sa hangin diha sa iyang mga komo? Kinsa bay nagputos sa tubig diha sa usa ka bisti? Kinsa bay nagtukod sa tanang suok sa kalibotan? Unsa ba ang iyang ngalan? Unsa ba ang ngalan sa iyang anak nga lalaki? Nahibalo gayod ikaw!
Kay alang kanato ang usa ka bata natawo, alang kanato ang usa ka anak nga lalaki gihatag, ug ang kagamhanan ipahiluna sa iyang abaga, ug ang iyang ngalan tawgon ug “Kahibulongang Magtatambag, Dios nga Makagagahom, Amahan nga Walay Kataposan, Prinsipe sa Pakigdait.”
Ug si Moises nagpadala ug mga sulugoon ngadto sa hari sa Edom gikan sa Cades. “Mao kini ang gisulti ni Israel nga imong igsoon: Ikaw nahibalo sa tanan nga kalisdanan nga miabot kanamo,
Ang anghel mitubag kaniya, “Ako mao si Gabriel nga nagtindog sa atubangan sa Dios, ug ako gipaanhi aron sa pagsulti kanimo ug sa pagsugilon kanimo niining maayong balita.
“Ang mga butang nga tinago iya sa Ginoo nga atong Dios apan ang mga butang nga gipadayag ato ug sa atong mga anak hangtod sa kahangtoran aron atong tumanon ang tanang mga pulong niini nga Balaod.