Ug siya ug ang mga tawo nga kuyog kaniya nangaon ug nanginom ug nagpalabay sila sa kagabhion didto. Unya mibangon sila sa pagkabuntag ug siya miingon, “Papaulia ako ninyo ngadto sa akong agalon.”
Puyo dinhi niining yutaa, ug ako mag-uban kanimo ug ikaw akong panalanginan, kay kanimo ug sa imong kaliwatan, ihatag nako kining tanang mga yuta ug tumanon nako ang gipanumpa nako kang Abraham nga imong amahan.
Ug didto ang Ginoo nagtindog sa ibabaw niini, ug miingon, “Ako mao ang Ginoo, ang Dios ni Abraham nga imong amahan ug ang Dios ni Isaac. Ang yuta nga imong gihigdaan ihatag ko kanimo ug sa imong kaliwatan.
Tan-awa, ako mag-uban kanimo ug magbantay kanimo bisan asa ikaw moadto ug ikaw pabalikon nako niining yutaa kay ako dili mobiya kanimo hangtod nga matuman nako ang akong gisulti kanimo.”
Ako mao ang Dios sa Betel diin nagdihog ikaw ug usa ka haligi ug naghimo ug usa ka panaad kanako. Karon, tindog ug biya niining yutaa ug balik sa yuta nga imong natawhan.’ ”
Sayo sa kabuntagon, si Laban mibangon ug mihalok sa iyang mga apo, sa iyang mga anak nga babaye, ug sila iyang gipanalanginan. Ug si Laban migikan ug mipauli sa iyang dapit.
Tungod sa pagtuo siya mipuyo didto sa yuta sa saad, nga daw diha siya sa laing yuta, nagpuyo siya sa mga tolda uban kang Isaac ug Jacob nga mga manununod sa mao rang saad uban kaniya.