Ihatag unta niya ang panalangin ni Abraham nganha kanimo ug sa imong kaliwat uban kanimo aron mapanununod nimo ang yuta nga imong gilangyawan nga gihatag sa Dios kang Abraham.”
Unya, ang Ginoo mipakita kang Abram ug miingon kaniya, “Sa imong kaliwat ihatag nako kining yutaa.” Ug nagtukod siya didto ug usa ka halaran alang sa Ginoo nga nagpakita kaniya.
Unya si Isaac mikurog sa hilabihan gayod ug miingon, “Kinsa man diay ang mianhi dinhi, nga nangayam ug nagdala niini kanako, ug gikaon nako ang tanan sa wala pa ikaw moabot ug siya gipanalanginan nako? Oo, ug siya mahimong bulahan.”
Kay kami mga langyaw sa imong atubangan ug mga dumuduong sama sa tanan namong katigulangan. Ang among mga adlaw sa yuta sama sa usa ka anino ug walay paglaom.
“Pamatia ang akong pag-ampo, O Ginoo ug dungga ang akong pagtuaw; ayaw pagpakahilom niining akong mga luha. Kay ako dumuduong nimo, usa ka lumalabay sama sa tanan nakong mga katigulangan.
Ang iyang ngalan molungtad unta hangtod sa kahangtoran, ang iyang ngalan magpadayon unta ingon nga nagpadayon pa ang adlaw! Ang katawhan mabulahan unta diha kaniya, ang tanang kanasoran motawag kaniya nga bulahan!
aron nga pinaagi kang Cristo Jesus ang panalangin kang Abraham mahiadto sa mga Gentil, aron nga pinaagi sa pagtuo kita makadawat sa gisaad nga Espiritu.
Ug ang kasulatan nga nasayod nang daan nga ang Dios maghimong matarong sa mga Gentil pinaagi sa pagtuo, mipahibalo nang daan sa Maayong Balita ngadto kang Abraham nga nag-ingon, “Pinaagi kanimo mabulahan ang tanang kanasoran.”
Dayegon nato ang Dios ug Amahan sa atong Ginoong Jesu-Cristo, nga pinaagi kang Cristo nagpanalangin kanato sa tanang mga espirituhanong panalangin diha sa mga langitnong dapit.