Human niining mga butanga, ang pulong sa Ginoo miabot kang Abram pinaagi sa usa ka panan-awon, “Ayaw kahadlok, Abram, ako mao ang imong taming ug ang imong ganti dako kaayo.”
Apan ang Dios miadto kang Abimelek pinaagi sa damgo sa pagkagabii ug miingon kaniya, “Tan-awa, daw patay na ikaw tungod sa babaye nga imong gikuha, kay siya asawa sa usa ka tawo.”
Kay ang mga mata sa Ginoo nagtan-aw ngadto-nganhi sa tibuok yuta aron sa pagpakita sa iyang gahom alang kanila nga ang mga kasingkasing putli ngadto kaniya. Naghimo ikaw ug binuang tungod niini. Busa sukad karon ikaw aduna nay mga gubat.”
ayaw kahadlok, kay ania ako uban kanimo, ayaw kabalaka, kay ako mao ang imong Dios; lig-onon ko ikaw ug tabangan ko ikaw, ituboy ko ikaw pinaagi sa akong madaogon nga tuong kamot.
Sa unang tuig ni Belsasar nga hari sa Babilonia si Daniel adunay damgo ug mga panan-awon sa iyang ulo samtang naghigda siya sa iyang higdaanan. Unya iyang gisulat ang damgo ug gisugilon ang kinatibuk-an sa maong butang.
Ug siya miingon, “Pamatia ninyo ang akong mga pulong: Kon adunay usa ka propeta sa taliwala ninyo, ako, ang Ginoo magpakita kaniya sa usa ka panan-awon, ako makigsulti kaniya pinaagi sa usa ka damgo.
Apan samtang naglaraw siya sa pagbuhat niini, dihay usa ka anghel sa Ginoo nga mitungha kaniya pinaagi sa damgo ug miingon, “Jose, anak ni David, ayaw kahadlok sa pagpangasawa kang Maria kay kanang iyang gisamkon gikan sa Espiritu Santo.
Ug siya miingon kaniya, “Sa pagkatinuod gayod, sultihan ko kamo nga makita ra unya ninyo ang langit nga maabli ug ang mga anghel sa Dios nga magsaka ug magkanaog ibabaw sa Anak sa Tawo.”