Sa pagkadungog ni Esau sa mga pulong sa iyang amahan, mitiyabaw siya sa hilabihan ug pait nga pagtiyabaw, ug miingon sa iyang amahan, “Panalangini ako, ako usab, O amahan ko.”
Sa nahibaloan ni Mardoqueo ang tanan nga nabuhat, gigisi niya ang iyang mga bisti ug nagsul-ob siya ug sako ug nagbutang ug mga abo ug miadto sa kinataliwad-an sa siyudad, ug mitiyabaw sa usa ka kusog ug pait nga paghilak.
Kay kamo nasayod nga sa kaulahian, sa dihang gitinguha na niya ang pagpanunod sa panalangin, siya gisalikway, kay wala na siya makakita ug higayon sa paghinulsol bisan pa nga gipangita unta niya kini nga inubanan sa mga luha.