Si Jacob miingon sa iyang amahan, “Ako si Esau nga imong kamagulangan. Gibuhat nako ang imong gisugo kanako. Karon lingkod, ug kaon sa akong pinangayaman aron panalanginan nimo ako.”
Siya naghikay usab ug lamiang pagkaon ug iyang gidala ngadto sa iyang amahan, ug siya miingon kaniya, “Bangon, amahan ko, ug kaon sa pinangayaman sa imong anak aron ikaw magpanalangin kanako.”
hangtod nga mawala na ang kaligutgot sa imong igsoon batok kanimo ug nga malimtan niya ang imong gibuhat kaniya, unya magsugo ako ug ipakuha ko ikaw gikan didto. Nganong mawad-an man ako kaninyong duha sa usa lamang ka adlaw?”
Ug siya miingon kaniya, “Ako usab usa ka propeta sama kanimo, ug usa ka anghel nagsulti kanako pinaagi sa pulong sa Ginoo, nga nag-ingon, ‘Dad-a siya pagbalik uban kanimo ngadto sa imong balay, aron siya makakaon ug pan ug makainom ug tubig.’ ” Apan namakak siya kaniya.
Si Jeroboam miingon sa iyang asawa, “Tindog, ako naghangyo kanimo ug pagpakaaron-ingnon sa imong kaugalingon, aron dili ka mailhan nga asawa ni Jeroboam, ug lakaw ngadto sa Silo. Atua didto si Ahias nga propeta nga nagsulti mahitungod kanako nga ako mahimong hari niining katawhan.
Tungod kay kamo nag-ingon, “Kami naghimo ug usa ka kasabotan uban sa kamatayon, ug uban sa Sheol kami may gikauyonan; sa diha nga moagi na ang naghaguros nga bunal, kini dili modangat kanamo; kay ang kabakakan gihimo namong dalangpanan, ug diha sa kabakakan kami magpasalipod sa among kaugalingon”;