Ug ang Ginoo mitubag kaniya, “Adunay duha ka nasod sa imong taguangkan, ug ang duha ka katawhan nga mangatawo gikan kanimo magkabahin, ang usa kusgan kay sa usa ug ang magulang mag-alagad sa manghod.”
Busa milakaw siya ug mikuha niini ug gidala kini ngadto sa iyang inahan. Ug ang iyang inahan nagluto ug lamiang pagkaon, kadtong gusto sa iyang amahan.
Ako maoy magpasalig alang kaniya, sa akong kamot ikaw maningil kaniya nga kon dili nako siya ikauli kanimo ug ikabutang sa imong atubangan, sad-an ako batok kanimo hangtod sa kahangtoran.
Ug ang babaye sa Tekoa miingon sa hari, “Ang kasal-anan maanaa sa ibabaw nako, akong agalon nga hari, ug sa balay sa akong amahan; ang hari ug ang iyang trono wala untay sala.”
Siya mihapa sa iyang tiilan ug miingon, “Kanako lamang unta, agalon, mahan-ok ang kasal-anan; ako naghangyo kanimo, tugoti ang imong sulugoon nga babaye sa pagsulti diha sa imong mga igdulungog, ug pamatia ang mga pulong sa imong sulugoon.