Unya siya miingon, “Mobalik gayod ako kanimo kon moabot na ang panahon ug tan-awa, si Sarah nga imong asawa makabaton ug usa ka anak nga lalaki.” Ug si Sarah naminaw didto sa pultahan sa tolda nga diha sa likod ni Abraham.
ug miingon, “Tungod sa akong kaugalingon nanumpa ako,” nag-ingon ang Ginoo, “nga tungod kay gibuhat nimo kini ug wala ikaw maghikaw kanako sa imong anak, sa imong bugtong nga anak,
ang anghel nga nagluwas kanako gikan sa tanan nga kadaotan, magpanalangin niining mga batan-on, ug diha kanila ang akong ngalan magpadayon ug ang ngalan sa akong mga ginikanan nga si Abraham ug si Isaac, ug magpadaghan kanila sa hilabihan gayod sa taliwala sa yuta.”
Didto ang anghel sa Ginoo mipakita kaniya pinaagi sa usa ka siga sa kalayo sa taliwala sa usa ka sampinit. Ug siya mitan-aw ug nakita niya nga ang sampinit nagsiga apan wala kini maugdaw.
Sa akong kaugalingon ako nanumpa, gikan sa akong baba migula diha sa pagkamatarong ang pulong nga dili na mabakwi. ‘Kanako ang tanang tuhod mapiko, ang tanang mga dila manumpa.’
hinumdoman nako ang akong kasabotan uban kang Jacob ug akong hinumdoman ang akong kasabotan uban kang Isaac ug ang akong kasabotan uban kang Abraham ug akong hinumdoman ang yuta.
Nianang adlawa ang Ginoo magbutang ug salipod libot sa mga nagpuyo sa Jerusalem aron kadtong labing luya kanila nianang adlawa mahisama kang David, ug ang balay ni David mahisama sa Dios, sama sa anghel sa Ginoo nga nangulo kanila.