Busa miingon siya kang Abraham, “Hinginli kining ulipon nga babaye ug ang iyang anak, kay ang anak sa babayeng ulipon dili makapanunod uban sa akong anak nga si Isaac.”
Ug ang Dios miingon, “Dili, apan si Sarah nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki, ug nganlan siya ug Isaac ug lig-onon nako ang akong kasabotan uban kaniya, usa ka kasabotan nga dayon alang sa iyang kaliwatan sunod kaniya.
Ug si Abraham miingon, “Gibuhat ko kini kay naghunahuna ako nga ang pagkahadlok ngadto sa Dios wala niining dapita ug ako patyon nila tungod sa akong asawa.
Apan ngadto sa mga anak nga lalaki sa iyang mga puyopuyo, si Abraham mihatag kanila ug mga gasa. Ug sa dihang buhi pa siya gipalakaw niya sila layo kang Isaac nga iyang anak, ngadto sa silangan nga kayutaan.
Ug ang hari miingon sa iyang mga sulugoon, ‘Gaposa ninyo ang iyang mga tiil ug mga kamot ug itambog siya ngadto sa kangitngitan sa gawas. Didto ang mga tawo manghilak ug magkagot ang ilang mga ngipon.’
Sila namiya gikan kanato, apan sila dili kauban nato kay kon sila kauban pa nato, magpabilin unta sila uban kanato apan namahawa sila aron makita nga silang tanan dili diay kauban nato.
Ug ang asawa ni Gilead nanganak kaniya ug mga anak nga lalaki, ug sa diha nga midako na ang mga anak nga lalaki sa iyang asawa, ilang gihinginlan si Jefta ug giingnan siya, “Ikaw dili makapanunod sa balay sa atong amahan kay ikaw anak man sa laing babaye.”