wala pay tanom sa kapatagan diha sa yuta ug wala pay mga tanom nga nanurok sa kapatagan kay ang Ginoong Dios wala pa magpaulan sa ibabaw sa yuta, ug wala pay tawo nga mouma sa yuta.
Siya ang nagpasaka sa mga panganod gikan sa mga kinatumyan sa yuta, ang nagbuhat sa mga kilat alang sa ulan ug nagpagula sa hangin gikan sa iyang mga balay tipiganan.
Siya mao ang nagbuhat sa yuta pinaagi sa iyang gahom, nagtukod sa kalibotan pinaagi sa iyang kaalam, ug pinaagi sa iyang salabotan gihikyad niya ang kalangitan.
Sa dihang magpagula siya sa iyang tingog, adunay kasamok sa tubig diha sa kalangitan, ug iyang pasakaon ang mga alisngaw gikan sa mga kinatumyan sa yuta. Siya nagbuhat ug mga kilat alang sa ulan, ug nagpagula sa hangin gikan sa iyang mga tipiganan.
Aduna ba diha sa mga diosdios sa mga nasod nga makapadala ug ulan? O makahatag ba ang langit ug ulan? Dili ba ikaw man, O Ginoo nga among Dios? Among gibutang ang among paglaom kanimo, kay ikaw man maoy nagbuhat niining tanang mga butang.
aron mahimo kamong mga anak sa inyong Amahan nga anaa sa langit, kay siya nagpasubang sa iyang adlaw ngadto sa mga tawong daotan ug sa mga maayo ug nagpadala siya ug ulan ngadto sa mga matarong ug sa mga dili matarong.
Kay ang yuta nga nakasuyop na sa ulan nga kanunayng nangatagak niini ug nagpatubo sa mga tanom nga kapuslan sa mga tawo nga alang kanila giugmad kini, magdawat ug panalangin gikan sa Dios.