Tan-awa, ang imong ulipon nakapahimuot sa imong mga mata, ug gipakita nimo ang dakong kaluoy ngari kanako sa pagluwas sa akong kinabuhi, apan dili ako makapahilayo ngadto sa kabukiran, kay tingali unya ug maapsan ako sa katalagman ug mamatay ako.
Unya si Lot mitungas gikan sa Zoar ug mipuyo didto sa kabukiran uban sa iyang duha ka anak nga babaye kay nahadlok siya sa pagpuyo sa Zoar, ug mipuyo siya sa usa ka langob, siya ug ang iyang duha ka anak nga babaye.
Ikiling ang imong igdulungog ug ngari kanako; pamati ug ang imong kalag mabuhi; ug ako magbuhat ug usa ka walay kataposang kasabotan uban kaninyo, ang akong walay paglubad ug kasaligan nga gugma alang kang David.
Si Jeremias miingon, “Dili ikaw itugyan ngadto kanila. Tumana ang tingog sa Ginoo sumala sa akong gisulti kanimo, ug maayo kini alang kanimo, ug maluwas ang imong kinabuhi.
Gipatingog ba ang trumpeta diha sa siyudad, ug ang katawhan wala mahadlok? Mahiagom ba sa kadaotan ang usa ka siyudad gawas kon ang Ginoo ang naghimo niini?