Ug sa napagawas na sila sa mga anghel, miingon sila, “Dagan alang sa imong kinabuhi. Ayaw paglingilingi sa imong kilid, ayaw paghunong bisan diin sa walog. Palayo paingon sa kabukiran aron dili ikaw masunog.”
Tan-awa, ang imong ulipon nakapahimuot sa imong mga mata, ug gipakita nimo ang dakong kaluoy ngari kanako sa pagluwas sa akong kinabuhi, apan dili ako makapahilayo ngadto sa kabukiran, kay tingali unya ug maapsan ako sa katalagman ug mamatay ako.
Kini mao ang giingon sa Ginoo, ang Balaan sa Israel ug ang iyang Magbubuhat: “Pangutan-on ba nimo ako mahitungod sa akong mga anak, o mandoan ako mahitungod sa buhat sa akong mga kamot?
Apan si Ananias mitubag, “Ginoo, nakadungog ako gikan sa daghan mahitungod niining tawhana kon unsa ka daghan sa kadaot nga iyang gibuhat sa imong mga balaan didto sa Jerusalem;