samtang magkuha ako ug diyotayng pagkaon aron makapabaskog kaninyo ug human niana makapadayon kamo kay nakahapit na man kamo sa inyong ulipon.” Ug sila miingon, “Buhata ang imong gisulti.”
Ug si Abraham midali pagsulod sa tolda ngadto kang Sarah, ug miingon kaniya, “Dali, pagkuha ug tulo ka takos nga pinong harina, masaha kini ug himoa nga pan.”
Ania karon, ako adunay duha ka anak nga babaye nga wala pa makasinati ug lalaki. Akong pagulaon sila nganha kaninyo ug buhata ninyo ang inyong buot buhaton ngadto kanila, ayaw lamang ninyo hilabti kining mga tawo kay sila mianhi sa landong sa akong atop.”
Ug si Jacob miingon, “Dili, naghangyo ako kanimo. Kon ako nakakaplag karon ug kahimuot diha sa imong mga mata, dawata ang akong gasa gikan sa akong mga kamot, kay sa pagkatinuod, ang pagkakita nako sa imong nawong, sama sa pagkakita nako sa nawong sa Dios, kay gidawat nimo ako uban ang kahimuot.
Kay tan-awa, ang Ginoo, ang Ginoo sa mga panon, nagkuha gikan sa Jerusalem ug gikan sa Juda sa kalig-on ug sa sungkod, sa tibuok kalig-on gikan sa pan ug sa tibuok kalig-on gikan sa tubig;
Ug ang anghel sa Ginoo miingon kang Manoa, “Kon imo akong hawiran, dili ako mokaon sa imong pan, ug kon ikaw maghimo ug usa ka halad nga sunogon, ihalad kini ngadto sa Ginoo.” Kay si Manoa wala makahibalo nga kadto anghel sa Ginoo.
Sa ikaupat nga adlaw, sila namangon ug sayo sa pagkabuntag, ug nangandam siya aron molakaw, apan ang amahan sa babaye miingon sa iyang umagad, “Lig-ona ang imong kasingkasing pinaagi sa diyotay nga pan ug human niana makalakaw kamo.”
Ayaw pagbiya dinhi hangtod nga ako moanhi kanimo ug magdala sa akong gasa ug magbutang niini sa imong atubangan.” Ug ang Ginoo miingon, “Magpabilin ako hangtod nga ikaw mobalik.”
Busa si Gideon misulod sa iyang balay ug nag-andam ug usa ka nating kanding ug pan nga walay patubo gikan sa usa ka epha nga harina. Ang karne iyang gisulod sa usa ka bukag ug ang sabaw iyang gisulod sa usa ka kolon ug iyang gidala kini ngadto kaniya sa ilalom sa dakong kahoy ug gihatag kini.