Giyahat niya ang iyang mga mata, ug mitan-aw siya ug nakita niya nga dihay tulo ka tawo nga nagtindog atbang kaniya, ug sa iyang pagkakita kanila, midagan siya gikan sa pultahan sa iyang tolda aron sa pagtagbo kanila ug siya mihapa sa yuta.
Ug siya miingon kaniya, “Dayon! Ikaw nga gipanalanginan sa Ginoo. Ngano nga nagtindog ikaw sa gawas? Giandam nako ang balay ug ang dapit alang sa mga kamilyo.”
Ug ako adunay mga baka, mga asno ug uban pang mga panon sa kahayopan, ug mga sulugoon nga lalaki ug babaye, ug nagpadala ako ug tawo aron sa pagsulti sa akong agalon aron unta kahimut-an ako sa iyang mga mata.’ ”
Busa si Jose nakapahimuot sa iyang panan-aw ug siya nag-alagad kaniya ug gihimo siya nga tinugyanan sa iyang balay ug gitugyan kaniya ang tanan niyang katigayonan.
Ayaw pagbiya dinhi hangtod nga ako moanhi kanimo ug magdala sa akong gasa ug magbutang niini sa imong atubangan.” Ug ang Ginoo miingon, “Magpabilin ako hangtod nga ikaw mobalik.”
Busa si Gideon misulod sa iyang balay ug nag-andam ug usa ka nating kanding ug pan nga walay patubo gikan sa usa ka epha nga harina. Ang karne iyang gisulod sa usa ka bukag ug ang sabaw iyang gisulod sa usa ka kolon ug iyang gidala kini ngadto kaniya sa ilalom sa dakong kahoy ug gihatag kini.
Ug ang anghel sa Dios miingon kaniya, “Kuhaa ang karne ug ang pan nga walay patubo, ug ibutang kini sa ibabaw niining bato ug ibubo ang sabaw sa ibabaw niini.” Ug gihimo niya kini.