Kay bisan ug ang imong katawhan nga Israel mahisama sa balas sa dagat, usa lamang ka salin ang mahiuli. Ang kalaglagan gitakda na, nga mag-awas uban sa pagkamatarong.
Bisan pa ug adunay ikanapulo nga bahin nga mahibilin niini, kini ut-oton pag-usab, sama sa mga dagkong kahoy nga mahibilin ang tuod kon kini putlon.” Ang balaan nga binhi mao ang tuod niini.
Mao kini ang giingon sa Ginoo: “Ingon nga ang bag-ong bino makaplagan diha sa pungpong, ug sila miingon, ‘Ayaw kini laglaga, kay adunay panalangin diha niini,’ ako usab magbuhat niini tungod ug alang sa akong mga sulugoon, ug dili nako laglagon silang tanan.
Dagan ngadto ug nganhi diha sa kadalanan sa Jerusalem, tan-awa ug hibaloi! Pangitaa diha sa mga hawan nga dapit niini kon makakita ba kamo ug usa ka tawo nga nagbuhat sa hustisya ug nangita sa kamatuoran; aron ako magpasaylo sa Jerusalem.
Ug gipangita nako ang tawo sa ilang taliwala nga magtukod sa kuta ug motindog diha sa buho sa atubangan nako alang sa yuta, aron dili nako kini laglagon; apan ako walay nakaplagan.
Ug kon ang gidaghanon niadtong mga adlawa wala pa paubsi, wala gayod untay tawong maluwas apan tungod sa iyang mga pinili, ang gidaghanon niadtong mga adlawa paubsan.