Pananglit adunay 50 ka matarong sa sulod sa siyudad, laglagon ba diay nimo ug dili nimo sayloan ang dapit tungod sa 50 ka matarong nga anaa sa sulod niini?
Malayo unta kanimo ang pagbuhat sa ingon niana nga patyon nimo ang mga matarong uban sa mga daotan, ug nga sa ingon niana ang mga matarong mahisama sa mga daotan. Malayo unta kana kanimo! Dili ba nga ang Maghuhukom sa tibuok nga yuta magbuhat man sa matarong?”
Unya si David misulti sa Ginoo sa diha nga nakita niya ang anghel nga mihampak sa katawhan ug miingon, “Ako nakasala ug ako nakahimo ug daotan, apan kining mga karnero, unsay ilang nabuhat? Ako naghangyo kanimo, himoa nga ang imong kamot makigbatok kanako ug makigbatok sa balay sa akong amahan.”
Apan alang kanako, maayo ang pagpaduol ngadto sa Dios; Ang Ginoo nga Dios gihimo nako nga akong dalangpanan, aron isugilon nako ang tanan nimong mga buhat.
Ang ilang pangulo usa gayod kanila, ang ilang tigmando maggikan sa taliwala nila; paduolon nako siya, ug siya moduol kanako, kay kinsa ba kining mangahas sa pagduol kanako? nag-ingon ang Ginoo.
Ug sila mihapa ug miingon “O Dios, ang Dios sa mga espiritu sa tanan nga unod, kon makasala ang usa ka tawo, masuko ba ikaw sa tibuok nga katilingban?”
busa manuol kita sa Dios uban ang matinud-anon nga kasingkasing uban sa hingpit nga kasigurohan sa pagtuo, human mahinlo ang atong mga kasingkasing pinaagi sa pagbisibis gikan sa daotan nga tanlag ug human mahugasi ang atong mga lawas sa lunsay nga tubig.
Busa ngadto sa usa ug usa pagsinugiray kamo sa inyong mga sala ug pag-ampo kamo alang sa usa ug usa, aron kamo mangaayo. Ang pag-ampo sa tawong matarong dako ug kahimoan.
Si Elias usa ka tawo nga sama kanato ug kinaiya, ug sa iyang pag-ampo, siya nag-ampo nga dili unta mag-ulan, ug wala kini moulan sa yuta sulod sa tulo ka tuig ug unom ka bulan.