Unya si Abraham mihapa sa yuta ug mikatawa, ug miingon sa iyang kaugalingon, “Sa lalaki nga usa na ka gatos ka tuig, matawo pa ba ang usa ka anak? Ug si Sarah nga 90 na ka tuig, manganak pa ba?”
Ug miingon siya, “Kinsa bay makasulti kang Abraham nga si Sarah magpasuso sa mga bata? Kay ako nanganak alang kaniya sa usa ka bata nga lalaki, sa tigulang na siya.”
Ug si Sarah nga asawa sa akong agalon nanganak kaniya ug usa ka anak nga lalaki sa dihang tigulang na siya, ug ngadto niining iyang anak gihatag niya ang tanan nga anaa kaniya.
Ug siya miingon sa iyang amahan, “Dili ka unta masuko, agalon ko, kay dili ako makahimo sa pagtindog sa imong atubangan kay ania kanako ang binulan nga kinaiya sa mga babaye.” Ug siya nangita apan wala niya makit-i ang mga diosdios.
“Kon ang babaye abotan sa iyang binulan nga pagdugo, hugaw siya sulod sa pito ka adlaw, ug si bisan kinsa nga makahikap kaniya hugaw hangtod sa pagkakilomkilom.
Ug tan-awa, ang imong kadugo nga si Elisabet, bisan sa iyang kagulangon, nagsamkon usab ug usa ka bata nga lalaki, ug kini karon mao na ang ikaunom nga bulan niya, niadtong giingon nga dili makaanak.
Iyang giisip nga ang Dios makahimo pagbanhaw sa mga tawo gikan sa mga patay, nga tungod niana, sa sinambingay nga pagkasulti, iyang nadawat pagbalik si Isaac.
Niadtong tungora si Josue tigulang na ug taas na ang iyang panuigon ug ang Ginoo miingon kaniya, “Ikaw tigulang na ug taas na ang panuigon ug daghan pa kaayo ang nahibilin nga yuta nga panag-iyahonon.