Ug si Jacob miingon, “Naghangyo ako kanimo, isulti kanako ang imong ngalan.” Apan siya mitubag, “Nganong nangutana man ikaw sa akong ngalan?” Ug didto gipanalanginan niya siya.
Ang Dios miingon kaniya, “Ang imong ngalan si Jacob, ang imong ngalan dili na tawgon ug Jacob, kondili Israel na ang imong ngalan.” Busa ang iyang ngalan gitawag ug Israel.
Ibilin ninyo ang inyong ngalan ngadto sa akong mga pinili alang sa usa ka tunglo ug ang Ginoong Dios mopatay kaninyo, apan tawgon niya ang iyang mga sulugoon sa lain nga ngalan.
Sa pagkaugma, sa dihang gibuhian ni Pasur si Jeremias gikan sa bilanggoan, si Jeremias miingon kaniya, “Ang Ginoo wala magtawag sa imong ngalan nga Pasur, kondili Kalisangan sa tanang dapit.
Sa iyang mga adlaw ang Juda maluwas, ug ang Israel magpuyo nga layo sa kakuyaw. Ug mao kini ang ngalan nga itawag kaniya: ‘Ang Ginoo mao ang among pagkamatarong.’
Gidala niya siya ngadto kang Jesus. Ug si Jesus mitan-aw kaniya ug miingon, “Ikaw si Simon nga anak ni Juan. Tawgon na ikaw ug Cefas” (nga sa ato pa, Pedro).
sumala sa nasulat, “Gihimo ko ikaw nga amahan sa daghang mga nasod,”—sa atubangan sa Dios nga gituohan ni Abraham, ang Dios nga naghatag ug kinabuhi sa mga patay ug nagpatungha sa mga butang nga kaniadto wala pa.
Ang adunay igdulungog kinahanglang magpatalinghog sa gisulti sa Espiritu ngadto sa mga iglesia. Siya nga magmadaogon hatagan nako ug mana nga tinagoan, ug hatagan nako siya ug usa ka bato nga puti nga gisulatan ug usa ka bag-ong ngalan nga dili masabot ni bisan kinsa gawas niadtong nagdawat niini.’