Unya si Abraham mihapa sa yuta ug mikatawa, ug miingon sa iyang kaugalingon, “Sa lalaki nga usa na ka gatos ka tuig, matawo pa ba ang usa ka anak? Ug si Sarah nga 90 na ka tuig, manganak pa ba?”
Busa mikatawa si Sarah sa iyang kaugalingon nga nag-ingon, “Karon na hinuon nga ako tigulang na, ug ang akong bana tigulang na usab, aduna pa ba akoy kalipay?”
Ug miingon siya, “Kinsa bay makasulti kang Abraham nga si Sarah magpasuso sa mga bata? Kay ako nanganak alang kaniya sa usa ka bata nga lalaki, sa tigulang na siya.”
Unya giyahat ni David ang iyang mga mata ug nakita ang anghel sa Ginoo nga nagtindog taliwala sa yuta ug sa langit, ug sa iyang kamot dihay espada nga gibakyaw paingon sa Jerusalem. Unya si David ug ang mga kadagkoan nga nagsul-ob ug sako mihapa.
Sama sa dagway sa bangaw nga anaa sa panganod sa adlaw nga may ulan, mao usab ang dagway sa kasanag nga naglibot. Ingon niini ang dagway sa himaya sa Ginoo. Ug sa diha nga nakita nako kini, ako mihapa ug nadungog nako ang usa ka tingog sa usa nga nagsulti.
Busa siya miduol sa dapit diin ako magtindog ug sa pag-abot niya, nahadlok ako ug mihapa apan siya miingon kanako, “Sabta, O anak sa tawo, nga ang panan-awon alang sa panahon sa kataposan.”
Unya may kalayo nga migula gikan sa atubangan sa Ginoo, ug misunog sa halad nga sunogon ug sa mga tambok nga diha sa ibabaw sa halaran. Ug sa pagkakita sa tibuok nga katawhan niini naninggit sila ug nanghapa.
Ug sila mihapa ug miingon “O Dios, ang Dios sa mga espiritu sa tanan nga unod, kon makasala ang usa ka tawo, masuko ba ikaw sa tibuok nga katilingban?”
Sa pagsulod na nila sa balay, ilang nakita ang bata uban kang Maria nga iyang inahan, ug sila miluhod ug misimba sa bata. Ug sa naukban na nila ang ilang mga bahandi, ilang gihalaran siya ug mga gasa: bulawan ug insenso ug mira.
Ug mihapa ako sa atubangan sa Ginoo sama sa una, 40 ka adlaw ug 40 ka gabii. Wala ako mokaon ug pan o moinom ug tubig tungod sa tanan ninyong sala nga inyong gibuhat, sa inyong pagbuhat ug daotan diha sa panan-aw sa Ginoo aron sa pagpasuko kaniya.
Ug siya miingon, “Dili, apan ingon nga tigmando sa kasundalohan sa Ginoo, mianhi ako karon.” Ug si Josue mihapa sa yuta ug misimba ug miingon kaniya, “Unsa ba ang isugo sa akong agalon ngadto sa iyang ulipon?”
Ug gigisi ni Josue ang iyang mga bisti ug mihapa sa yuta sa atubangan sa sudlanan sa Ginoo hangtod sa kahaponon, siya ug ang mga kadagkoan sa Israel. Ug gibutangan nila ug abog ang ilang mga ulo.
Ug sa nakuha na niya ang basahong linukot, ang upat ka buhing binuhat ug ang 24 ka kadagkoan mihapa sa atubangan sa Nating Karnero, ang matag usa nagkupot ug alpa ug mga bulawang panaksan nga puno sa insenso, nga mao ang mga pag-ampo sa mga balaan.
Ug sa diha nga ang siga miutbo ngadto sa langit gikan sa halaran, ang anghel sa Ginoo mikayab diha sa siga sa halaran samtang si Manoa ug ang iyang asawa nagtan-aw, ug sila nanghapa sa yuta.