Ako magpanalangin kaniya ug hatagan ko usab ikaw ug anak nga lalaki gikan kaniya. Ako magpanalangin kaniya ug siya mahimo nga inahan sa mga nasod ug ang mga hari sa mga katawhan maggikan kaniya.”
Ug gipanalanginan sila sa Dios, ug ang Dios miingon kanila, “Sanay kamo ug panaghan, ug lukpa ang yuta ug dumalaha kini ug kamo ang maggahom ibabaw sa mga isda sa dagat, ug sa mga langgam sa kalangitan, ug sa tanan nga buhing binuhat nga naglihok sa ibabaw sa yuta.”
Ug akong buhaton gikan kanimo ang usa ka dako nga nasod, ug ikaw panalanginan nako ug himoong bantogan ang imong ngalan, aron ikaw mahimo nga usa ka panalangin.
Ug ang Dios miingon, “Dili, apan si Sarah nga imong asawa manganak ug usa ka batang lalaki, ug nganlan siya ug Isaac ug lig-onon nako ang akong kasabotan uban kaniya, usa ka kasabotan nga dayon alang sa iyang kaliwatan sunod kaniya.
Ug gipanalanginan nila si Rebecca, ug miingon sila kaniya, “Among igsoon, mahimo unta ikaw nga inahan sa liboan ka libo ug maangkon unta sa imong kaliwatan ang ganghaan niadtong nagdumot kanila.”
Ug ang Ginoo mitubag kaniya, “Adunay duha ka nasod sa imong taguangkan, ug ang duha ka katawhan nga mangatawo gikan kanimo magkabahin, ang usa kusgan kay sa usa ug ang magulang mag-alagad sa manghod.”
Ug ang Dios miingon kaniya, “Ako mao ang Dios nga Labing Gamhanan, pagmabungahon ka ug sanay, usa ka nasod ug pundok sa mga nasod maggikan kanimo ug ang mga hari maggikan kanimo.
Ang mga hari mahimo nga imong ama-ama ug ang ilang mga rayna mahimong inahan nga mag-atiman. Sila magyukbo kanimo, nga ang ilang nawong anha sa yuta ug magtilap sa abog sa imong mga tiil. Unya ikaw masayod nga ako mao ang Ginoo; ug sila nga maghulat kanako dili maulawan.”
sama ni Sara nga nagtuman kang Abraham, ug nagtawag kaniya nga agalon. Kamo karon mga anak ni Sara kon kamo magbuhat sa maayo ug dili mahadlok sa bisan unsang hulga.